Demon u vučjoj koži
U borbi sa starom verom, glavni zadatak crkve je bio da ukloni najveća paganska božanstva. Niži demoni joj nisu mnogo smetali, pa ih je uglavnom ostavljala na miru. Ako bi narod nalazio za potrebno da protiv nekog zlog demona preduzme mere, i hrišćanski sveštenici su mu u tome pomagali, svesno, ali i nesvesno.
Osvećivanje kuće iza smrtnog slučaja, kao i bilo koje drugo osvećivanje i dan-danas obavljaju sveštenici po pozivu, iako se zna da je tom činu zapravo cilj da se oteraju paganski demoni.
Zabeleženi su i slučajevi kao što je osvećivanje kuće u kojoj se navodno pojavio vampir ili čak intervencija hrišćanskog sveštenika prilikom ubijanja vampira! Vreteno kojim su probadani mrtvaci u đevđelijskom kraju još se nalazi u crkvenom inventaru, mada se mrtvaci više njime odavno ne probadaju. Crkva je priznavala da takvi demoni postoje, pa je jasno i to što su poneki demoni do danas održali nekadašnji "ugled".
Jedan od demona koji se najduže zadržao u narodu je vampir, mrtvo telo koje je oživelo i ustalo iz groba, pa luta po okolini, "davi ljude po kućama i pije krv njihovu". Iz drevne religije ostalo je da je to živi leš, što se jasno vidi i iz verovanja da se on u grobu nalazi živ, "ugojen, naduven i pocrveneo od ljudske krvi", kako ga je opisivao Vuk Karadžić. Kasnije je stvoreno shvatanje prema kome iz groba izlazi samo vampirova duša u obliku leptira, i tek onda se pretvara u šta hoće, u čoveka, životinju ili neki predmet. Leptir je, inače, otelotvorenje duše poznato još iz najstarijih vremena.
Da je vampir duh, vidi se i iz verovanja da on može da se provuče i kroz najmanju rupu. Doduše, ne kao duh u današnjem smislu reči, nego kao sitna životinja u koju se njegov duh pretvorio. U zapadnim i središnjim krajevima srpskog naroda za vampira se kaže vukodlak, i taj naziv su doneli Sloveni još pri dolasku na Balkan, oko 7. veka - Vukodlak je demon pokriven vučjom kožom.
U nekim krajevima Crne Gore dugo se i verovalo da svaki vampir mora za neko vreme da se prometne u vuka, a u Boki i Hercegovini vampir se prosto i nazivao vukom. Još je antički istoričar Herodot pominjao da su Nervi, slovensko pleme u današnjoj Rusiji bili poznati po tome što kod njih svaki čovek može da se pretvori u vuka, i posle nekog vremena vrati u provobitni oblik.
