Parisko groblje tišine u kamenolomu
Groblje Monmartr datira s početka 19. veka i danas je treće najveća pariska nekropola. Sredinom 18. veka Parižani i gradske vlasti našli su se na mukama. Troškovi sahrane bili su ogromni, nije se mnogo vodilo računa o higijeni i dubini groba, a 1780. je zvanično zatvoreno gradsko groblje, pa su Parižani sve češće kopali grobove gde je bilo slobodnih mesta u gradu.
Groblje Monmartr je otvoreno 1825. godine. U početku su ga zvali Groblje velikog kamenoloma jer se nalazilo u napuštenom kamenolomu gipsa.
Kamenolom je za vreme Francuske revolucije već korišćen kao masovna grobnica. Groblje, koje je ispod nivoa ulice, tako i danas ima jedan jedini ulaz.
Turisti i Parižani rado zalaze na ovo utonulo groblje koje je jedno od poslednjih utočišta tišine u Parizu, daleko od svake gužve.
Danas nadvožnjak ide preko groblja, a putnici preko ramena mogu baciti pogled na one koji više nemaju nikakvih muka.
Počinak umetnika
Na groblju Monmartr su sahranjeni mnogi veliki umetnici koji su živeli na Monmartru, poput nemačkog pesnika Hajnriha Hajnea, francuskih pisaca Emila Zole, Teofila Gotjea, Aleksandra Dime, engleskog pisca Stendala, slikara Edgara Dege, kompozitora Hektora Berlioza...
