ŽUGIĆ
Iz Kolašina nam se obraća elektronskom poštom g. Borislav Boro Žugić i pita za svoje poreklo ali ne precizira da li i živi i danas u ovom mestu. (Sve naše čitaoce molimo, a to stoji i u uputstvu za obraćanje našoj rubrici, da dostavljaju osnovne podatke koji će naš olakšati rad, ali i obezbediti neophodnu dokumentaciju, u kojoj je bitna stavka adresa, privremena ili stalna.) U svom kratkom obraćanju kaže da su se Žugići u Kolašin naselili sa Žabljaka i da je njihova krsna slava Đurđevdan.
Svi Žugići su iz Drobnjaka, s tim što su tamo kasnije bili nastanjeni na dva različita lokaliteta: na Pošćenje (Žabljak) i u Mljetičak. Neki autori ih odvajaju i smatraju dvema različitim grupama, od kojih su oni prvi iz polu-mitskog plemena "Novljana", od Vulovića i njihovog ogranka Jankovića, dok su drugi ogranak Draškovića (Kneževića) koji vode poreklo od starijeg ogranka iz bratstva Miloševića.
Njihova razlika je jedino u starijoj slavi koja je sada preslava. Za ogranak Vulovića-Jankovića kome pripada naš čitalac, slava je Đurđevdan, a preslava (prislužbica) Sv. Nikola.
Međutim, prava je istina da svi današnji Žugići vode poreklo od Vukašina koji je rođen u Bijeloj oko 1660. godine, a samo prezime dobili su po jednom pretku koji je živeo u drugoj polovini 16. veka. Do 1740. godine živeli su jedni u Donjoj Bijeloj i o tome svedoči lokalitet koji se tako i danas zove -S Žugića Njiva. Pred "razuru" (prisilno raseljavanje od strane turske vlasti), bili su brojni i bogati, a posle toga se iseljavaju u Srbiju i Bosnu.
U Bijeloj spadnu na samo jedno domaćinstvo Vukašinovog sina Đurka koji je potom imao trojicu sinova: Spasoja, Vuletu i Stevana. Oni dođu u sukob s Turcima i isele se u puste Šarance (Pasji Nugao). Spasoje je bio vrlo ugledan i predstavljao je čitave Drobnjake i u Prijepolju i u Carigradu kod turskih vlasti. Bio je i vrlo imućan: imao je, priča se, "vetreni mlin" i stada ovaca koja su se hiljadila nekoliko puta, a gradio je i drvenu crkvicu.
Krajem 18. veka na njih ponovo napadnu Turci i opljačkaju ih, pa odluče da se isele na Jezera (Vražje Jezero) na kupljenu zemlju od nekog Turčina Kordića iz Potpeća. Spasoje je imao sinove: popa Luku i Rista a Lukin sin Filip je zamenio Spasoja u "kneštvu! Inače, Luka je imao još sinova: Jakova, Toma, Petra, Pavla i Stevana. Od ove porodice bilo je više kneževa i sveštenika.
Oko 1846. godine jedan od Žugića pređe u Svrke u Gornjoj Morači na miraz kod Čogura. I od njih je bilo dve kuće. Od 1862. godine počeli su da se iseljavaju Žugići u Jezera (u Novakovićima i u Barama, koji se, dakle, po njima i prozovu "Žugića Bare"). Kako smo već rekli, Žugići su ogranak Vulovića koji su, opet, od "Novljana", navodno doseljenih u današnji Drobnjak iz Bosne preko Banjana.
