Dokumentaciono-informativni centar Veritas podseća da se ove godine navršava 29 godina od masakra nad Srbima u Gospiću 1991. Tokom tih jesenjih meseci stradalo je najmanje 124 srpskih civila, od čega je gotovo polovina ubijena 17. i 18. oktobra te godine.
Savo Štrbac, direktor Veritasa, ističe da je sa ovim zločinom od početka bio upoznat kompletan politički, vojni i policijski vrh hrvatske države, ali da je sve učinjeno da se taj događaj prikrije i da ta zavera traje do danas.
– Od svih ubijenih do sada je pronađno samo 50 tela, što govori o stepenu prikrivanja ovog zločina o kome su svi iz vrha Hrvatske sve znali. Znalo se da Srbe iz njihovih kuća i stanova odvode maskirani pripadnici hrvatske vojske i policije i da su po pravilu hapsili viđenije Srbe, i to one koji su bili lojalni novouspostavljenom hrvatskom režimu. Među
likvidiranima je i 38 žena, deset bračnih parova i četiri para po jednog roditelja i deteta – kaže Štrbac i podseća da se o zločinu u Gospiću saznalo već u decembru 1991. godine, kada su pripadnici JNA pronašli 24 ugljenisana tela srpskih civila u zoni razdvajanja sukobljenih snaga.
– Brzo su o svemu upoznati i svetski mediji, humanitarne organizacije i predstavnici
međunarodne zajednice, pod čijim pritiskom je Franjo Tuđman naredio istragu. Iako su prikupljeni dokazi ukazivali na naredbodavce i izvršioce tih ubistava, slučaj je vrlo brzo stavljen ad akta, a da bi se zločin prikrio tela ubijenih su iz primarnih premeštana u sekundarne grobnice – navodi Štrbac.
Ovaj zločin je zainteresovao i Tužilaštvo Haškog tribunala, koje je pokrenulo istragu, ali je pre podizawa optužnica čitav predmet iz nepoznatih razloga ustupljen hrvatskom pravosuđu.
Županijsko državno tužilaštvo u Rijeci u martu 2001. godine podiglo je optužnicu protiv
pet pripadnika hrvatske vojske i policije zbog ratnog zločina protiv civilnog stanovništva, a
teretilo ih je za bezrazložno hapšenje i likvidaciju najmanje 50 lica. Pravosnažnom presudom Županijskog suda u Rijeci iz marta 2003. godine, osuđeni su: Tihomir Orešković, tadašnji sekretar Operativnog štaba u Gospiću, na 15 godina, Mirko Norac, tadašnji komandant 118. brigade HV, na 12 godina i Stjepan Grandić, tadašnji komandant Druge bojne (puka), na 10 godina zatvora. Istom presudom sud je, u nedostatku dokaza, oslobodio Norca, Oreškovića i Ivicu Rožića za likvidaciju trojice Srba iz Karlobaga, koji su 25. oktobra 1991. godine odvezeni i ubijeni na lokalitetu Crni Dabar na Velebitu, dok je protiv Milana Čanića tužilac odustao od optužnice.
– Međunarodne i domaće institucije i organizacije iz godine u godinu pitaju zašto nisu procesuirani i ostali pripadnici hrvatske vojske i policije, za koje je “van svake sumnje” u tom sudskom postupku utvrđeno da su planirali, hapsili i učestvovali u likvidacijama gospićkih Srba, po komandnoj ili individualnoj odgovornosti. Reč je o desetinama bivših pripadnika hrvatske vojske i policije, od kojih su neki i danas na visokim funkcijama i položajima u hrvatskoj vojsci, policiji i vlasti – ističe Štrbac i podseća da porodice likvidiranih gospićkih Srba posebno uznemirava saznanje da su sva trojica osuđenih već odavno na slobodi, dok se, s druge strane, ništa ne preduzima u pronalaženju posmrtnih
ostataka još 74 ubijenih.
Ubijen svedok zločina
Centar za suočavanje sa prošlošću “Dokumenta” iz Zagreba i Antifašistička liga Hrvatske, krajem avgusta su u Gospiću obeležili 20-godišnjicu od smrti hrvatskog oficira Milana Levara, jednog od retkih koji je progovorio o zločinima u Gospiću, zbog čega je 2000. ubijen. Levar je po završetku rata izjavio da je video da su hrvatske snage počinile teške ratne zločine nad hrvatskim Srbima u Gospiću.
– Ljudi su skupljani i odvođeni u žutom golfu gospićke registracije. Ubijeni su pokopani u masovne grobnice, poneki su i spaljeni, a mnogi su bačeni u jame, od kojih je najpoznatija Šaranova jama – svedočio je Levar. Dokaze je otkrio istražiteljima Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju, izrazivši spremnost da svedoči na sudu. Ubijen je u avgustu 2000. godine, kada je u njegovoj automehaničarskoj radnji, koja se nalazila u porodičnoj kući u Gospiću, aktivirana eksplozivna naprava.
Etnički očišćen grad
Prema popisu iz 1991. u Gospiću je živelo 9.025 qudi, od čega 36 odsto Srba i tri odsto Jugoslovena. Dvadeset godina kasnije u ovom gradu je popisano 12.745 stanovnika, od čega 11.860 Hrvata i 609 Srba. Kada je veroispovest u pitanju, svega 55 građana su se izjasnili kao pravoslavci, dok je 37 preskočilo to pitanje. Za 19 građana upisano je da je njihova veroispovest “nepoznata”.
A viste andjeli viste ko jagnje niti neste ubili ukrali silovali deportovali ponizili pcuvali terorizali ukrali ponizili vi bre ste najbolja sorta planete vas svi napadaju jer ste dobri i upravo ste sto ne volite ni samih sebe