Zapisi svedoče da je manastir Bođani u današnjoj Bačkoj sazidan novembra 1478. godine, u doba ugarskog kralja Matije Korvina, a povod za gradnju je bio neobičan. Trgovac iz Dalmacije imena Bogdan prolazio je ovim krajevima, i zastao na jednom mestu da se odmori od napornog puta.
|
Remek-delo |
Tu iznenada oboli na očima, i vid mu se zamuti. Na mestu gde je sada crkva, bio je izvor pitke vode, i na tom izvoru Bogdan se obrati Bogorodici sa zavetom da će, ako se isceli ovom vodom, podići crkvu u njenu čast. Pošto se vodom umio, vid mu se poboljšao i on ispuni obećanje. Tadašnjem srpskom knezu Dimitriju Jakšiću izložio je sve što mu se dogodilo, i zamolio ga za pomoć. Knez mu je izradio kod kralja Matije odobrenje, i tako je Bogdan počeo da gradi hram u čast Vavedenja Bogorodice. Sazidao je i četiri kelije, kupio za ishranu monaha nešto zemlje. Po ktitoru je manastir nazvan Bođani. Često rušen i obnavljan, manastir je s kraja 17. veka postao sedište bačke episkopije. Crkvu, posvećenu Vavedenju Bogorodice, dobio je 1722, trudom dobrotvora i žitelja segedinske varoši Mihaila Tamišvarlije. Živopis iz 1737. je rad čuvenog slikara Hristifora Žefarovića, koji je u tradicionalnu vizantijsku umetnost uneo nove ideje zapadne Evrope. Time je uveo srpsko slikarstvo u barok, a odatle u savremeno doba pa se kaže da su Bođani jedno od mesta u kome se rodilo naše moderno slikarstvo. Kao i u ostalim vojvođanskim manastirima freske nisu rađene klasičnom fresko-tehnikom, slikanjem u vlažnom malteru već uljanim bojama po osušenom zidu. Današnji izgled Bođani su dobili do 1810, kada su obnovljeni izgoreli manastirski konaci. Bođani su bili u vezi sa manastirima Manasijom i Mileševom, čiji su monasi dolazili, ponekad i bođanski igumani postajali.
