Podjednako u pop kulturi i u stvarnosti, publiku više fasciniraju žene kao ubice, nego muškarci, konstatovao je “Njujork tajms”.
Još od antičkih vremena u Homerovoj Ilijadi srećemo se sa ženom-ubicom, suprugom kralja Agamemnona, koga je po povratku iz desetogodišnjeg rata sa Trojancima ubila supruga Klitemnestra.
Od tih vremena pa sve do danas, za publiku koja prati pop kulturu i stvarnost, žene koje su ubile istovremeno su i zanimljive, ali i odvratne.
Još pre 2.500 godina publika je popunila sva mesta u Atinskom amfiteatru da bi gledala Eshilovu tragediju u kojoj heroja koji se vraća kući iz rata čeka žena koja ga u kupatilu nožem ubija golog u kadi.
Ubistvo je još strašnije jer ga je izvela supruga Klitemnestra, a njeno ime je postalo sinonim za ženski zločin.
Čitava Eshilova drama je klasični zaplet porodičnog ubistva iako su žene-ubice mnogo ređe nego muškarci.
Javnost je mnogo više zainteresovana ukoliko je žena ubica, a postavlja se pitanje zašto je to tako.
Iako su žene ređe ubice i čitaoci radije čitaju krimiće u kojima je žena ubica.
Stotinama godina su smrtne kazne za najtreže zložine izvršavane na javnim mestima i to je bila popularna zabava za javnost. Sredinom 19. veka kada su novine postale pristupačne za svakoga drastično se povećalo interesovanje za zločine, a posebno za one u kojima su žene bile izvršioci zločina.
Tako je 1849, Maria Maning, švajcarska sobarica, ubila svog bivšeg ljubavnika.
Njen muž je dotukao krivca, a onda su ga sahranili ispod ploča kojima je bila popločana kuhinja.
Slučaj je bio veoma privlačna priča jer je u njoj bilo pohlepe, seksa i odvratnog ubistva, pa je štampa od te priče načinila senzaciju. Iako su ubistvo izvršili oboje u štampi je glavnu ulogu imala Maria a izdavač je prodao 2, 5 miliona primeraka svoga lista u zemlji koja je imala ukupno sedam miliona stanovnika.
Drugi izdavač iz Velike Britanije štampao je dva i po miliona dodataka posvećenih tom zločinu, u zemlji koja je imala 20 miliona stanovnika.
Pogubljenje Maningovih je posmatralo 50.000 stanovnika, a najviše pažnje bilo je posvećeno egzekuciji Marije Maning.
Tema žena-ubica dobila je značajno mesto kada je madam Tiso otvorila svoj muzej voštanih figura 1835. godine, jer je tu prikazala nekoliko poznatih žena ubica.
Posetioci su nagrnuli da vide izbliza žene ubice. U sali horora bilo je 14 žena koje su bile pogubljene zbog ubistva.
Majstori su radili njihove figure u vosku tokom suđenja i u muzeju bi odmah posle pogubljenja bili prikazani.
Tako je u muzeju bio prikazano pogubljenje Meri Pirsi, koja je pogubljena 23. decembra 1890. godine zbog ubistva supruge svog ljubavnika i njihove bebe, i to samo tri dana nakon njene smrti.
Prizor je bio okružen nameštajem iz stana u kome je izvršen zločin, koji je madam Tiso kupila od policije.
Taj prizor je privukao 3.100 posetilaca za jedan dan.
U današnje vreme nema pogubljenja niti su žene više ili manje ubice nego tokom proteklih vekova, ali interesovanje javnosti i dalje je veće kada su ubice žene, te zato i televizija, filmovi i romani sve češće donose kao temu zločine žena.
