Najvažniji izvozni srpski brend Miloševog vremena bile su svinje. Srbija je izvozila do 225.000 komada godišnje, i to isključivo u Austriju. Austrijski trgovci su svakoga proleća, dok su svinje još bile mršave, dolazili u Srbiju i kupovali ih po ceni od 70-80 groša za par, pa su posle sa njima vodili važnu trgovinu, ne samo po Austriji već i po drugim evropskim zemljama.
Sem stoke, bila je razvijena i trgovina životinjskim proizvodima, zbog kojih su, inače, i dolazili strani trgovci u Srbiju. Koze je Srbija izvozila u Bugarsku i Austriju, maslo u Bugarsku i Tursku, vuna, loj i rogovi u Austriju.
Najpopularnija rasa u 19. veku bila je šumadinka ili šumadijska svinja od koje su nastale i ostale rase mangulica, resavka i moravka, koje se i danas gaje.
Nažalost, ova rasa je izumrla, a ime je dobila po regionu u kojem se uzgajala – Šumadiji. Ona se gajila u potpuno prirodnim uslovima, leti na ispaši i u šumi gde se hranila žirovima, a zimi se dohranjivala kukuruzom u oborima to jest svinjcima pre klanja.
Srbija je bila poznata i po izvozu šljiva. Razvoj šljivarstva zapravo započinje sredinom 19. veka do kada su korišćene pre svega za rakiju i pekmez, a 1864. godine započinje se sa sušenjem šljiva u većem obimu. Tako je tri godine kasnije Srbija izvezla 4.200 tona suve šljive u vrednosti 84.000 dukata. Jedanaest godina kasnije ekspanzija se nastavlja jer je većina vinograda uništena filokserom. Prema podacima 1887. godine izvezeno je 41. 290 tona suvih šljiva, i u to vreme trgovina šljivama i rakijom zavisila je od mogućnosti prodaje na zahtevnom tržištu.
Prevoz na konjima
Trgovinu su u 19. veku obavljali uz pomoć kirajdžija koji su za ove potrebe formirali karavane. Prevoz robe bio je spor i odvijao se na konjima, magarcima i mazgama.
