Najpoznatiji harem iz doba Prvog srpskog ustanka pripadao je vojvodi Milenku Stojkoviću. Pismenost i terzijski, krojački zanat naučio je on u manastiru Nimniku.
Vojvoda Milenko Stojković je važio za mudrog čoveka koji je govorio malo, ali kad bi progovorio, uvek je imalo šta da se čuje.
Bio je srednjeg rasta, crnomanjast i dopadao se ženama. Još dok je bio momak, nije mu odolela jedna mlada Turkinja koja mu je rodila sina a potom umrla.
To dete Milenko nije priznao, nego su ga prihvatili njegova sestra i zet i dali mu ime Đuka Stojković.
Đuka je posle Drugog srpskog ustanka postao knez knežine Ramske. Iza Milenka je ostalo četvoro “priznate” dece, tri sina i jedna kćer.
Bio je vojvoda Milenko već imućni domaćin kada je 1804. postao vođa ustanika Požarevačke nahije. Kada su u leto iste godine srpske i turske carske vlasti donele odluku da pogube beogradske dahije, zbog čijeg je zuluma i došlo do narodnog bunta, Milenko je određen da izvrši presudu.
Sa pedesetak momaka otišao je na Adu Kale, ostrvo na Dunavu koje je potopljeno prilikom izgradnje hidroelektrane Đerdap. Tu se se dahije bile sklonile.
Vojvoda je naterao upravnika grada da mu oda kuće u kojima se kriju, a onda tokom noći posekao svu četvoricu. Za to je bogato nagrađen novcem i skupim darovima.
