Za Pisanu stijenu stručnjaci kažu da su to ostaci piktografskog, slikovnog pisma, poruka slikama i simbolima još praistorijskog čoveka.
Na okomitoj steni u Žlijebu tri-četiri metra od zemlje belom bojom ispisani su znakovi u obliku stilizovanih orlova, ukrštenih krugova i konjanika sa kopljima u rukama.
Ovaj svojevrsan spomenik kulture nije pod zaštitom države, niko od opštinskih niti republičkih, pa ni državnih institucija ne brine o njemu pa je posle ko zna koliko vekova izložen tihom propadanju.
LegendaDo sela Žlijeb, koje je poznato i po legendi da su se u njemu pravili žlebovi na drvenim cevima za mlekovod kojim je sa Dikave teklo mleko u srednjovekovni Hrtar grad na obalama Drine, stiže se džombavim seoskim putem. |
Dragoljub Spasojević iz sela Stolac ispričao je zanimljivu legendu koja o Pisanoj stijeni stotinama godina kruži narodom.
– U steni ispod sadašnjeg pisma izvirao je veliki i bučan izvor koji je u proleće posle topljenja snegova na planini Dikavi pravio reku koja je plavila imanja seljaka u Žlijebu, Presjeki i Obravnjama – priča Dragoljub.
Meštanima to dozlogrdilo pa se dogovore da izvor začepe vunom, kamenjem, jajima i sirovim ovčjim kožama.
Danima su seljaci sakupljali ovaj materijal i bacali ga u rupu na steni iz koje je u mlazevima šikljala voda.
Na dan kad je izvor iznad Žlijeba presahao, kaže legenda, priređeno je veliko slavlje na kome su se i volovi na ražnju okretali. Ali tada se čudo dogodilo.
Posle nekoliko dana uz ogromnu grmljavinu i pucanje i obrušavanje kamena voda šiknu s druge strane planine Tare u selu Perućac gde i danas iz stene kulja voda i pravi najkraću reku u Srbiji dugu tačno 365 metara, koju narod zove Rijeka godina.
– Kad je izvor presahao u Žlijebu i pojavio se u Perućcu na steni je narodni umetnik nekom belom bojom samo njemu znanom napisao čudne znakove – kaže Spasojević.
Priča se u narodu da kad oni budu pročitani i odgonetnut sadržaj poruke da će voda na istom mestu ponovo poteći.
