Dragoljub Draža Mihailović posle napada komunista na Ljubostinju, sa kojim je vladika Nikolaj održavao veze, odlučio je da vladiku prebaci na Ravnu goru, u svoj štab. Ta odluka je kasnije opozvana, Nemcima je sve lošije išlo na frontu, pa su zauzeti time, oslabili nadzor nad vladikom. Nemci su odlučili da ga udalje sa ovog područja i iz Žičke eparhije. U ranu zoru, 3. decembra 1942. godine, blokirali su manastir Ljubostinju sa svih strana. Nemački vojnici upali su u manastirski konak i počeli sve da legitimišu. Sve prisutne strpali su u sabirnu sobu. Kad je svanulo, došao je visoki oficir Gestapoa i saopštio vladici odluku nemačke komande o premeštanju u manastir Vojlovicu kod Pančeva. Sa njim su pošli jeromonah Vasilije Kostić i sinovac Jovan Velimirović. Manastir Vojlovica udaljen je četiri-pet kilometara od Pančeva. Bio je prilično zapušten i oronuo. Vladika je sa svojom "pratnjom" smešten u stari konak sa nameštajem punim stenica i gamadi. Nemci su ovde zaveli sasvim drugačiji režim nego u Ljubostinji. To je bio pravi zatvor, sa stalnom stražom, zaključanim vratima i prozorima, bez prava primanja posete i pošte. Zatvorenici nisu imali pravo nikome pisati, niti se javljati. Bili su u potpunoj izolaciji. U početku, stražu su sačinjavali jedan nemački vojnik i jedan agent beogradske policije u civilu. Kasnije su agenta zamenili nemačkim vojnicima, jer nisu imali u njega poverenja.
