Veritas: Godišnjica ubistva porodice Olujić u Cerni 1992.

comons.wikimedia/Suradnik13

Dokumentaciono-informativni centar Veritas podseća da se sutra navršava 29. godina od ubistva porodice Olujić u Cerni kod Županje.

U popodnevnim satima, 17. februara 1992. godine pripadnici izviđačko-diverzantske satnije Hrvatskih obrambenih snaga (HOS) likvidirali su četveročlanu porodicu Olujić: Radomira (38), njegovu suprugu Anicu (37) i njihovu maloletnu decu Milenu (16) i Marka (13).

– Toga dana, u Komletincima, u zgradi Osnovne škole, gde je bio štab izviđačko-diverzantske satnije HOS-a, komandant ove jedinice Tomislav Madi je izdao naredbu pripadnicima čete: Mariu Juriću, Zoranu Poštiću, Davoru Laziću i nepoznatoj osobi nadimkom “Bosanac”, da odu u Cernu i pobiju četnike za koje on zna, iako je znao da se radi o civilnim osobama. Naredio im je i da miniraju kuću, te im je za to dao puške, pištolje, mine, štapin, detonatorske kapisle i dva prigušivača. Pripadniku iste jedinice, Miji Starčeviću je naredio da ih tamo odveze, što je isti i učinio te im je u Cerni pokazao kuću u ulici Braće Radić na broju 51a. Jurić, Poštić, Lazić i osoba nadimkom “Bosanac” su ušli u kuću, i iz vatrenog oružja su ispalili više hitaca u članove porodice Olujić: deset projektila pogodilo je Radomira, šest Anicu, a po jedanaest maloletnu Milenu i dete Marka, zbog kojih su odmah umrli. Odmah posle hladnokrvne likvidacije četvoro članova porodice Olujić, ubice Poštić i Lazić u njihovoj kući pronašli su i uzeli lovačku pušku, patrone, 1.500 tadašnjih nemačkih maraka, kapu – beretku, lančić boje zlata s priveskom deteline s četiri lista i par zlatnih naušnica s tri plava kamenčića, a potom i kuću pokušali minirati, ali zbog nestručnog rukovanja do eksplozije nije došlo. Ubice su se sa ukradenim stvarima na isti način na koji su i došli u Cernu vratili do Komletinaca, gde su stvari i novac iz Olujićeve kuće predali Madiju – priča Savo Štrbac, predsednik “Veritasa”.

Štrbac podseća da je ovo jedan od najmonstruoznijih zločina tokom poslednjeg rata u Hrvatskoj u kojoj su meta bila i deca.

– Pored likvidacija četveročlane porodice Kozbašić u Petrinji u novembru 1991, tročlane porodice Zec u Zagrebu u decembru 1991, četveročlane porodice Čengić u Erveniku kod Knina u januaru 1992, četveročlane porodice Radosavljević u Daruvaru u februaru 1992, ubistvo porodice Olujić iz Cerne spada u najmonstruoznije likvidacije jedne porodice u ratu devedesetih zbog njihove etničke pripadnosti – navodi Štrbac i dodaje da su mnoge od ovih porodica zapravo bile mešoviti srpsko-hrvatski brakovi.

Kazne

Štbac kaže da je hrvatskom pravosuđu trebalo punih 14 godina da se protiv odgovornih podigne optužnica.

– Optužnicu je 29. decembra 2006. podiglo Županijsko državno odvjetništvo u Vukovaru, a Županijski sud u Vukovaru je 15. februara 2008. odgovorne nepravosnažno osudio na ukupno 57 godina zatvora: Madija na 20, Jurića na 12, Poštića na 8, Lazića na 7 i Starčevića na 10. Vrhovni sud Hrvatske je 25. marta 2009, Juriću i Laziću kaznu potvrdio, dok je ostalim smanjio.

Ustaške oznake

Štrbac podseća da su ubice porodice Olujić su pripadnici Hrvatskih obrambenih snaga, koje je krajem juna 1991. osnovala Hrvatska stranka prava, a januara 1992. su se potpuno integrisale u Hrvatsku vojsku.

– Zvanične oznake HOS-a su iste one koje su bile i za vreme Pavelićeve NDH-a, koje i danas njeni pripadnici, uprkos protivljenja aktuelnog predsjednika države Zorana Milanovića, drsko i nesmetano koriste u komemorativne svrhe širom Hrvatske – naglašava Štrbac.