Devet pripadnika Srpske vojske Krajine (SVK), poznanika komšija i rođaka, iz bukovičkih sela: Bratiškovaca, Ivoševaca, Velike Glave, Ervenika i Kistanja 26. jula 1995. godine, na Dinari, na predjelu “Medeno brdo”, zarobili su pripadnici Hrvatskog vijeća odbrane (HVO) i Hrvatske vojske ( HV). Vezisti SVK “uhvatili” su razgovor na neprijateljskoj strani koji potvrđuje da su svi živi zarobljeni.
Uskoro je krenula i hrvatska akcija “Oluja”, koja je dovela do pada RSK i egzodusa krajiških Srba i do mnogo novih žrtava, pa je ova grupa sa Dinare pala u drugi plan. U toku 1998. godine preko Komisije za nestala lica Herceg Bosne stiže vest da su lovci na Dinari u jednoj vrtači, na predelu “Medeno Brdo”, zahvaljujući što je to područje bilo opožareno, uočili gomilu kostiju. Uskoro su predstavnici Komisije za nestala lica Republike Srpske, sa kolegama iz komisije Herceg Bosne, otišli na izviđanje. Vrtača je bila mnogo duboka, pa su odlučili da prilikom izvlačenja kostiju na površinu angažuju helikopter.
Uz pomoć helikoptera SFOR-a, kosti iz vrtače su izvučene 16. novembra 1998. i prebačene u Banja Luku. Iz ove vrtače izvučeno je 6 skeleta, a tri su u aprilu 1996. ekshumirana iz masovne grobnice “Kamen” kod Glamoča. Među kostima ekshumiranim iz vrtače na Medenom brdu identifikovani su posmrtni ostaci: Vujko J. Zdravka (1968), Radišić M. Milenka (1959), oba iz Velike Glave, Manojlović S. Damira (1971) iz Ivoševaca, Macura N. Milana (1947) iz Kistanja, Urukalo J. Ljubomira (1948) i Urukalo B. Milorada (1951), oba Bratiškovaca, a iz masovne grobnice “Kamen”: Kovačević L. Marinka (1962) i Kovačević N. Vinka (1960), oba iz Ervenika i Eraković O. Željka (1968) iz Bratiškovaca. Iako su kosti bile opožarene, pronađeni su dokazi koji su identifikovali grupu.
U to vreme još se u Republici Srpskoj nije radila identifikacija po DNK metodi, a klasičnim putem nisu se mogle kosti potpuno razdvojiti i odvojiti, pa su porodice odlučile da ih sahrane zajedno na Perduovom groblju u Banja Luci. Udruženje Dalmatinaca u Banja Luci 2004. pomenutoj devetorici boraca SVK podiglo je spomenik u obliku četverougaone mermerne crne ploče, na vrhu sa stilizovanim prvoslavnim krstom, okomito postavljene na postolje na samom ulazu u Perduvovo groblje.
Iako lokacija na kojoj su pronađeni njihovi posmrtni ostaci i povrede na pronađenim kostima kao i tragovi na odjeći, obući i opremi, na nesumnjiv način ukazuju da su ubijeni po zarobljavanju i bačeni u vrtaču, odnosno u masovnu grobnicu, s očitom namjerom da se likvidiraju kao pripadnici neprijateljske strane i zatru tragovi zločina, i iako su njihove ubice prekršile sve zakone i običaje ratovanja, što ih neosporno svrstava u prvorazredne ratne zločince, za ovaj zločin još niko nije odgovarao ni pred domaćim ni pred međunarodnim sudovima.
