Srpski knez Mihailo Obrenović i crnogorski knez Nikola Prvi Petrović zaključili su 23. septembra 1866. godine tajni ugovor o ujedinjenju Srbije i Crne Gore i savezu u ratu protiv Otomanskog carstva.
Dogovori predstavnika Beograda i Cetinja odvijali su se u najstrožoj konspiraciji u Italiji, gde je potpisan tajni vojni sporazum o zajedničkoj aktivnosti na oslobađanju Srbije i Crne Gore od Turske. Ovim tajnim aktom Srbija se obavezala da Crnoj Gori “uruči 50.000 dukata, izvesnu količinu oružja, vojne opreme i pošalje vojne starešine – oficire i podoficire za obučavanje crnogorske vojske”.
Crna Gora je „pristala“ da, posle oslobođenja od Turaka, „pristupi srpskoj državi“. Sporazumom se, takođe, predviđalo da na presto zajedničke države „zasjedne“ srpski knez Mihailo Obrenović, a knjaz Nikola Petrović beše se ovim ugovorom obavezao da u korist srpskog ideala – stvaranje jedne evropske države – abdicira.
Kao kompenzaciju za odricanje od suvereniteta imao je da i ubuduće nosi titulu srpskog princa, i da kao takav prima od Srbije godišnju apanažu od 20.000 dukata. Ovde valja spomenuti da je ovim tajnim aktom predviđeno da u slučaju ako knez Mihailo ne bude imao naslednika, na presto stupA crnogorski knjaz.
Nikola je inače znao da njegov kum, knez Mihailo Obrenović (kumovao na krštenju knjeginje Zorke 1864. godine) nema potomaka, i sasvim je prirodno što je očekivao da on jednog dana postane „car srpskog Balkana“.
Nakon potpisivanja tajnog srpsko-crnogorskog sporazuma u Italiji, u Beogradu je usvojen i potpisan poseban Protokol. Prethodno su, na Cetinju, 14. septembra 1866. godine, Protokol usaglasili izaslanik srpskog kneza Mihaila Obrenovića – Miloje Lešnjanin, i crnogorskog knjaza Nikole Petrovića – vojvoda Petar Vukotić.
Posle rešavanja nekih spornih pitanja ovaj dokument, u dva „jednoglasna egzemplara“, potpisan je u Beogradu. Paraf u ime srpskog kneza stavio je Ilija Garašanin, a u ime crnogorskog knjaza – Nićifor Dučić.
Knjaževstvo Srbija i Knjaževina Crna Gora su zajedno na Vidovdan (28. juna) 1876. godine proglasile Turskoj rat u kojem se došlo do međunarodnog priznavanja nezavisnosti i teritorijalnog proširenja dve države na Berlinskom kongresu 13. jula 1878. godine.
Ipak, nije se došlo do željene zajedničke granice.
