Ubijanje srpske dece nije zločin

Youtube/Al Jazeera Balkans

Pravosnažna oslobađajuća presuda nekadašnjem oficiru tzv. Armije BiH Ramizu Drekoviću, optuženom za granatiranje Kalinovika u kojem su stradala i deca, još jedan je ekser u mrtvački sanduk pravosuđa na nivou BiH, jedinstvena je poruka iz Republike Srpske nakon što se na slobodi našao još jedan istaknuti bošnjački vojni funkcioner. Da sve bude gore, nekoliko sati nakon oslobađanja Drekovića, Sud BiH je u slučaju “Ranko Balaban i drugi”, prvostepenom odlukom osudio deset Srba za zločine u nekadašnjoj opštini Bosanski Novi na ukupno 162 godine zatvora.

Zastrašujuća poruka

Sud BiH koji redom oslobađa optužene Bošnjake, a onima koje osudi dopušta da pobegnu u treće zemlje, poput slučaja “Mahmuljin”, osnovan je isključivo da bi sudio Srbima i tako kreirao karakter građanskog rata u BiH, poručuju iz Srpske.

Optužnica Tužilaštva BiH je teretila Drekovića da je 1995. izdao direktnu, strogo poverljivu naredbu artiljerijskim jedinicama na širem području Konjica da izvrše neselektivno granatiranje Kalinovika, naseljenog Srbima. U optužnici je navedeno da je u granatiranju tokom maja i juna 1995. ubijeno dete od 15 godina, a teže i lakše ranjeno više dece i odraslih i razoreno više objekata.

Direktor Centra za istraživanje ratnih zločina Srpske Viktor Nuždić kaže da je Sud BiH ponovo poslao zastrašujuću poruku da je legitimno ubijati srpsku decu, ali i potvrdio da BiH nema perspektivu.

– Zemlja koja ne kažnjava ubistva i ranjavanja dece ne može da ima bilo kakvu budućnost – ocenio je on, dodajući da su žrtve ponovo ponižene.

Selektivna pravda

Predsednik Boračke organizacije RS Radan Ostojić kaže da je Sud BiH još jednom potvrdio da ga ne zanimaju srpske žrtve, da je većina procesa za zločine nad Srbima obična farsa i da služe samo za ponižavanje žrtava, njihovih porodica i pravde.

– Da se sudi po pravdi, Drekoviću i pripadnicima Četvrtog korpusa tzv. Armije BiH trebalo je suditi i za brojna druga dešavanja u kojima je stradao veliki broj Srba sa područja Konjica, a ne samo za pogibije srpskih civila u Kalinoviku – ocenio je Ostojić.

Sa druge strane, Srbima prvostepeno osuđenim na 162 godine na teret je stavljen progon nesrpskog stanovništva, ubistvima, prisilnim preseljenjem, mučenjem i drugim nečovečnim delima. Oni su, prema optužnici, kao pripadnici VRS, policije i paravojnih formacija, u junu 1992. ubili 24 osobe u selima Alići i Ekići. Ne osporavajući ovaj zločin ni eventualnu odgovornost optuženih Srba, iz RS skreću pažnju da se procesi protiv Srba vode ubrzano i efikasno i obično završavaju osuđujućim presudama, dok su oni protiv Bošnjaka obeleženi stalnim opstrukcijama, odugovlačenjem i na kraju slobodom.

Ruganje porodicama žrtava

Predsednica Udruženja žena žrtava rata RS Božica Živković Rajilić kaže da je presuda Drekoviću još jedno izrugivanje porodicama žrtava i srpskom narodu.

– Sud BiH je načinio na desetine namernih proceduralnih grešaka kada treba procesuirati zločine nad srpskim civilima. Strašno, neverovatno i nepravedno. I, mi treba da živimo u jednoj državi – pita ona.

Ogorčeni u udruženjima

Predstavnici udruženja proisteklih iz rata koji su ogorčeni na ponašanje pravosudnih institucija na zajedničkom nivou, ističu da se plaše da će sličan scenario biti primenjen i u predmetima koja su u toku, “Dudaković” i “Dobrovoljačka”. Najpoznatiji su slučajevi oslobađanja Nasera Orića, optuženog za zločine nad Srbima u Podrinju, i Dragana Vikića za čuveni zločin nad vojnicima JNA u Velikom parku u Sarajevu.