Teza o Srbima kao nebeskom narodu, kako pojašnjava etnolog Dragomir Antonić, nastala je zato što je srpska nacija vekovima bila više okrenuta duhovnom nego materijalnom.
– Sada nam se namerno potura da smo sami sebe nazvali tako, a u stvari smo bili tradicionalno skroman narod, pa tako, u ovo potrošačko društvo koje je na delu, automatski neuklopljeni – priča on i ističe da priče o Srbima kao naciji sklonoj teorijama zavere šire upravo tvorci zavera.
Skromnost nacije ovaj etnolog objašnjava nasleđem od naših predaka.
– Oni su kafu pili ili iz najmanjih šolja, a rakiju iz čašica nalik naprstku, pet puta manjih od današnjih. Naši stari su krpili odeću i rezonovali da nije važno da li je stara već da je čista.
Netačna je, tvrdi, priča novijeg datuma da Srbi vide đavola tamo gde ga nema koju proturaju oni što Srbima daju epitet loših momaka. Kosovo i Metohija je srpsko, ističe ovaj etnolog, dok objašnjava “izmišljotinu da su Kosovo naseljavali Iliri, preci Albanaca”.
– Srbima pripisuje kako izmišljaju priču o spoljnom neprijatelju, a u stvari oni koji bi da mešetare po Srbiji plasiraju kako samo žele da pokrenu demokratske procese. Ako se setimo udara na tadašnju SR Jugoslaviju 1999. i uporedimo sa ovim danas u Venecueli gde nije planiran napad iz vazduha, već se gomilaju američke trupe na granici zbog “humanitarne katastrofe”, prosudite sami da li je to isti recept – navodi na razmišljanje naš sagovornik.
Zavera, prema njegovim rečima, služi za skrivanje istine.
– Na primeru nemačkog napada na Poljsku 1939. kojim je počeo Drugi svetski rat vidi se kako je laž plasirana da opravda okupaciju te države. Narodu je pokazano nekoliko nemačkih graničara koje su navodno ubili Poljaci, a u stvari su to bili zatvorenici obučeni u uniforme Nemačke – priča Antonić i dodaje da je takav scenario korišćen za navodni događaj u Račku na Kosmetu.
Tada je, podseća on, javnosti servirano da su navodno srpske snage izvršile masakr nad civilnim albanskim stanovništvom, što je bio povod za napad na SR Jugoslaviju.
Antonić kao dokaz neistine navodi naknadno priznanje finskog patologa Helene Rante da je izveštaj o obdukciji pisala pod pritiskom američkog generala Vilijama Vokera. Pritom su, kaže on, prave verzije tih nameštenih događanja dugo slovile kao teorije zavere.
Govorkalo se da Tito nije bio Tito, ali Antonić pojašnjava da je Lenjin taj koji nije bio Lenjin već ubačeni čovek zarad rušenja Ruskog carstva, prvenstveno zbog bogatstva te države. Otkriva dugo čuvanu tajnu o Josipu Brozu, tretiranu kao teorija zavere.
– Titova viđanja sa generalom Dražom Mihailovićem su bila čak i u đačkim knjigama, a u nivou glasine priča da se sastao 1942. u Zagrebu sa Antom Pavelićem – priča Antonić.
Da to nije teorija zavere, otkrilo se, kaže, posle više decenija kada je nađen dokument o sastanku koji ima istoričar Jovo Pejin.
– Krije se istina u oblandi laži i plasira teorija zavere koja kriju prave ciljeve i motive onih koji bi da vladare svetom. Svako ko na to ukaže biva proglašavan teoretičarem zavere, a neretko bude poput pevca koji prerano kukuriče, pa završi u loncu – tumači ovaj etnolog kako prolaze oni koji ne dozvoljavaju da im se proda “rog za sveću”.
Jelene “pokrile” Kosmet
Dugo se priča da bivši predsednik SR Jugoslavije Slobodan Milošević nije umro u Hagu, već živi u Rusiji, blizu granice sa Norveškom, kao i da da Željko Ražnatović Arkan nije ubijen 2000. već je na Kipru. Može se čuti i da premijer Zoran Đinđić nije mrtav, a Dragomir Antonić objašnjava da se takvim lažima služe oni koji bi da budu zanimljivi u društvu.
– Imamo i druge priče koje se po medijima dugo šire, kao ona ko je ubio pevačicu Jelenu Krsmanović i s kim je Jelena Karleuša u vezi. One služe da se sakrije velika prevara, pretpostavljam o KiM – kaže Antonić.
Izmišljena nacija
– Ako pogledamo popise u Jugoslaviji, možemo i da se pitamo sa koje su planete došli Jugosloveni, odnosno kada su primećeni i odjednom nestali 1991. Jugoslavija nastaje 1918, a 1921. u popisu ih nema, pa 1931. ima, a 1948. i 1953. ponovo nema. Neki su se kao Jugosloveni izjašnjavali 1961, a deceniju potom ih je bilo manje, pa je 1981. popisano 1,2 miliona i onda su 10 godina kasnije nestali. Reč je o izmišljanju nacije i svako ko je na to ukazao proglašavan je zaverenikom, a onda je ta nacija jednostavno iščezla – priča Antonić.
