Do sada je bilo opšteprihvaćeno da brzina obrade informacija u mozgu dostiže svoj vrhunac u uzrastu od oko 20 godina, a da zatim počinje postupno da opada. To su rezultati dobijeni brojnim istraživanjima.
Međutim, Miša fon Krause sa Univerziteta u Hajdelbergu i njegove kolege zaključili su da to nije tako – s godinama ne počinjemo da razmišljamo sporije. Sve je u usporavanju brzine reakcije.
Kako on objašnjava, s godinama postajemo manje impulsivni.
Naši motorički refleksi postepeno počinju da usporavaju, a odluke se sporije donose zbog straha od greške. Ti činioci utiču na to koliko brzo reagujemo na spoljnje nadražaje, ali ne i na oštrinu uma. Upravo zbog smanjenja brzine reakcije stariji učesnici studija tokom ekperimenata sporije su pritiskali komande od mlađih, naglasio je fon Krause.
On i njegove kolege su do takvih zaključaka došli nakon analize podataka od gotovo 1,2 miliona ljudi starosti od 10 do 80 godina. Svi oni bili su deo eksperimenta preko interneta. Izvodili su kognitivne testove brzine – morali su na određeni način što brže da sortiraju reči i slike koje se pojavljuju na ekranu pritiskom na odgovarajuće tipke, piše City magazin.
Očekivano, učesnici u uzratu od oko 20 godina najbrže su dali tačne odgovore. Međutim, kako je pokazala duboka analiza podataka metodama mašinskog učenja, ovaj učinak temelji se na činjenici da se u tom uzrastu postiže optimalna ravnoteža između želje osobe da što pre pritisne tipku i dovoljno razvijene brzine mozga. Tako su, na primer, osobe u uzrastu od 14-16 godina pokazale maksimalnu brzinu reakcije, ali nimalo tačnih odgovora.
Što se tiče brzine obrade informacija u mozgu, njen vrhunac dostiže se oko 30. godine. Posle toga, do 60. godine, ta je brojka, ako se smanji, vrlo neznatna, i to bez obzira na pol, nacionalnost ili stepen obrazovanja, utvrdili su istraživači.
Međutim, prelazak praga od 60 godina uopšte ne znači da ćete nužno početi sporije da mislite, istakao je Krause. Mnogi ispitanici zadržali su mentalnu budnost u puno starijem uzrastu.
Studiju su sproveli zaposleni sa Instituta za psihologiju Univerziteta u Hajdelbergu (Nemačka). Članak je objavljen u časopisu “Nature Human Behavior”.
