Tamo daleko, Srbija do večnosti

Akteri predstave Tamo daleko

 

Stanišić, profesionalni reditelj i čovek najzaslužniji što je kanadska prestonica upisana zlatnim slovima u anale srpskog teatra na severnoameričkom kontinentu, napravio je, naravno zajedno sa glumcima amaterima, sjajnu predstavu, koja bi mogla da se igra i na sceni Narodnog pozorišta u Beogradu.

Drama "Tamo daleko" puna je patriotskog naboja, a poznata tema iz Velikog rata, u kojoj su srpski vojnici odigrali značajnu ulogu u slomu žute monarhije, ovog puta na daskama koje život znače u Otavi nikoga nije ostavila ravnodušnim, a mnogi nisu uspeli da zaustave suze.

Reditelj Dimitrije Stanišić u slučaju drame "Tamo daleko", rekli bismo nije imao težak posao, odnosno znao je šta je pisac scenarija hteo da kaže, jer je sam autor teksta. Ceo tok predstave glumci su, po zamislima reditelja, pleli dramsku radnju, koja na verodostojna način pokazuje herojsku ulogu Srbije u Prvom svetskom ratu, ali i licemerje tzv. Međunarodne zajednice, oličene u liku visokog engleskog vojnog glavešine.

Tekst drame "Tamo daleko" je najbolji deo ove predstave, jer je Stanišić na osnovu istorijskih dokumenata napravio sintezu najvažnijih događaja, baš onako kako je bilo, a ne kako smo učili iz ranijih udžbenika istorije.

Publika u sali Kailash Mital Theatre na Karlton univerzitetu u Otavi, gde je predstava premijerno izvedena, toliko se uživela u tok radnje da je na kraju najveći aplauz na otvorenoj sceni, kada su se glumci predstavili publici, dobio Boro Lakić, koji je glumio srpskog vojnika Gedžu, verovatno ne samo zbog sjajne glumačke kreacije. Njegovim metkom srušeno je poslednje neprijateljsko uporište u silnom srpskom jurišu u borbi za slobodu i majku Srbiju, koja je, simbolično gledano i iz ove otavske perspektive – tamo daleko – ali Srbije do večnosti.

Tekst, režija, pa glumci baš ovim redom zaslužni su da će se o drami "Tamo daleko", Dimitrija Stanišića pričati dugo, dugo, a mnogi gradovi širom Severne Amerike, gde žive Srbi naravno, poželeće da ugoste Srpski teatar iz Otave.

I ne samo to – za svaku pohvalu su muzički efekti, kao podloga radnji drame. A gledaoci su mogli da čuju i zvuke Radeckog marša, i Marš na Drinu, podrazumevamo i Tamo daleko, Oj Moravo… a tu su efekti sarajevskog okujisanja sa džamije, zvuk zvona sa katoličke i pravoslavne crkve i sve to u jednoj savršenoj harmoniji koja predstavi daje ton vrhunskog pozorišnog umeća.

Gledaoci, a bilo ih je iz Otave, Gatinoa, Montreala, Šerbruka, Hamiltona, Toronta, Kičinera… kraj predstave dočekali su na nogama i burnim aplauzom nagradili aktere drame Tamo daleko, verovatno najbolje predstave, kojoj se Srpski teatar iz Otave do sada predstavio pozorišnoj publici.