Sudar titana: Ko je moćniji, lav ili tigar? (VIDEO)

pixabay.com

Godinama unazad, od pojave interneta do danas, ne jenjavaju online diskusije na ovu temu. Ako bi se sukobile ove dve najjače i najveće mačke, koja bi odnela pobedu?

Da biste došli do bilo kakvih dokaza u prilog dominaciji jedne ili druge mačke, morali biste zaobići na stotine internet stranica koje uređuju zaljubljenici u lavove i tigrove, gde se uglavnom iznose parcijalni, pa čak i falsifikovani dokazi kojima se nastoji potvrditi nadmoć jedne ili druge životinje. Rat između fanova lavova i tigrova preneo se i na Vikipediju, koju naizmenično uređuju, potom brišu, jedni ili drugi fanovi.

Za razliku od njih, držaćemo se istorijskih podataka i mišljenja eksperata, a počećemo komparacijom fizionomije i ponašanja dveju mačaka.

Vrste i podvrste

Lavovi žive u Africi i Aziji i dele se na četiri vrste: Afrički, Azijski, Kejp i Berberski lav.

Afrički lavovi su najtipičnija i najreprezentativnija vrsta lavova. Žive u subsaharskoj Africi i pretpostavlja se da ih je u današnje vreme preostalo svega 10.000.

Teški su od 180 do 250 kg.

Azijski lavovi su manji rastom od Afričkih, a prepoznatljivi su i po kraćim nogama i većom glavom. Valja napomenuti da je i model ponašanja ovih lavova drugačiji, te, za razliku od Afričkih, i mužjaci aktivno učestvuju u lovu. Njihovo prirodno stanište je Žir šuma u Indiji, a nekada im se teritorija prostirala i do Male Azije. To su lavovi iz biblijskih priča i rimskog Koloseuma. Računa se da ih u divljini ima oko 2000.

Teški su od 150 do 190 kg.

Kejp lavovi su definitivno istrebljeni, i ne mogu se naći ni u divljini ni u zarobljeništvu. Ovu vrstu odlikovala je gusta crna griva, a zbog gracioznog izgleda holandski doseljenici u Južnoj Africi su ih nemilosrdno lovili i čuvali kao trofeje. Poslednji je ubijen 1922. godine.

Berberski lavovi su najveća podvrsta lavova. Danas su istrebljeni u divljini ali ih u zarobljeništvu ima još oko 200. Na Novom Zelandu je nedavno pokrenut proces međusobnog ukrštanja ove vrste i moguće repopulacije u divljini. Njihovo prirodno stanište je severna Afrika a prepoznatljivi su po dugoj grivi koja se širi preko stomaka sve do zadnjih nogu.

Teški su od 180 do 260 kg.

Tigrovi žive u Aziji i dele se na šest osnovnih vrsta: Indokineski, Južnokineski, Sumatranski, Malajski, Bengalski i Sibirski.

Indokineski tigrovi žive u Mjanmaru, južnoj Kini, Tajlandu, Vijetnamu i Kambodži. Smatra se da ih trenutno u divljini ima između 600 i 650 i isto toliko u zarobljeništvu.

Teški su od 150 do 200 kg.

Južnokineski tigrovi se vidno razlikuju od Indokineskih. Oko 50 Južnokineskih tigrova živi u zarobljeništvu, a samo oko 20 u divljini. Na ivici su istrebljenja zbog nejenjavajuće upotrebe kostiju tigrova u kineskoj medicini.

Teški su od 130 do 175 kg.

Sumatranski tigrovi su najmanja podvrsta tigrova. Tamniji su od ostalih i imaju kraće noge. Žive na Sumatri a računa se da ih u divljini danas živi jedva 50 dok ih u zarobljeništvu ima između 400 i 500.

Teški su između 70 i 140 kg.

Malajski tigrovi su veoma slični Indokineskim i tek odnedavno se smatraju posebnom podvrstom. Manji su i kraći za nijansu a prirodno stanište im je Malezija, gde ih u divljini ima oko 500.

Teški su od 50 do 130 kg.

Bengalski tigrovi su najpoznatija vrsta tigrova, i žive u Indiji, Bangladešu, Butanu, Kini, Mjanmaru i Nepalu. Veoma su prilagodljivi na različita staništa i različite nadmorske visine, i trenutno ih u divljini ima oko 3000. Smatra se da je Bengalski tigar i najagresivnija podvrsta ove velike mačke.

Teški su od 180 do 260 kg.

Sibirski tigrovi su najveća vrsta tigrova. Žive u severnoj Kini i Sibiru a njihov broj u divljini je drastično opao na jedva preko 500, dok ih u zarobljeništvu ima još toliko. Prepoznatljivi su po debelom krznu i većoj građi. Iako istorijski podaci potvrđuju da je ovo najveća vrsta tigra, nedavna merenja divljih sibirskih tigrova ne ukazuju na razliku u težini između Sibirske i Bengalske podvrste. U zarobljeništvu ipak slika je drugačija, pa sibirski tigrovi u zoološkim vrtovima mogu biti teški i do 300 kg, daleko iznad proseka u divljini.

Teški su od 180 do 260 kg.

Sukobi u divljini između ove dve mačke nisu zabeleženi. Lavovi i tigrovi ne dele teritoriju čak ni u Indiji gde obe mačke obitavaju. Sigurno je da takav sukob ne bi bio 1 na 1, budući da su lavovi društvene životinje i mužjaci obično vladaju čoporom u koaliciji od dva ili više saveznika, dok tigar živi i lovi sam, te se smatra da bi u sukobu bilo više lavova naspram jednog tigra.

Takođe, ono što se u takvim, fiktivnim, situacijama i naučnim simulacijama mora uzeti u obzir jeste i podvrsta ove dve mačke jer, recimo, sve vrste tigrova, sem sibirskog i bengalskog, daleko su manje od svake vrste lava, dok su, recimo, Azijski lavovi ispod proseka veličine Sibirskog i Bengalskog tigra.

Dakle, ako uzmemo Bengalsku i Sibirsku podvrstu kao reprezentativnu, možemo tvrditi da tigrovi imaju prednost u težini od 10% naspram afričkih lavova. Slika se menja ako ih poredimo sa Berberskim lavovima, no njih skoro nikada ne uzimamo kao primer iz razloga što ih nema u divljini, dok je priroda ovih mačaka u zarobljeništvu znatno drugačija.

Prednost tigra u odnosu na lava, sem u težini, očituje se i u dužini, i prilagodljivosti raznolikim terenima, pa i vodi. Ono što tigrovima ne ide u prilog jeste činjenica da u divljini mužjak tigra retko učestvuje u borbama sa drugim tigrovima, a kada do takve borbe dođe, obraća se pažnja na povrede jer, kao što je poznato, tigrovi su usamljeni lovci i svaka povreda umanjuje šanse za uspešnim lovom a tako i preživljavanjem.

Mužjak lava, s druge strane, ima prednost u visini, i to ume da deluje pomalo intimidirajuće na druge mačke u zarobljeništvu. Ono što takođe daje prednost mužjaku lava jeste griva, koja služi za odbranu od ugriza u vratnom predelu, i čija dlaka deluje iritirajuće u dodiru sa jezikom druge mačke. Međutim, ono što stručnjaci koji daju prednost ovoj mački navode kao glavnu prednost, jeste činjenica da je mužjak lava oslobođen svih obaveza lova kako bi proveo život u odbrani čopora i teritorije, ili u pokušaju da je preuzme od drugih mužjaka.

Borbe su u svakom slučaju veoma česte i brutalne, a to je i osnovni razlog zašto mužjaci ove mačke u divljini ne žive duže od osam do deset godina.

Rimski zapisi oskudevaju u podacima o borbama ove dve mačke, iako borbe životinja nisu bile retkost u rimskom Koloseumu. Ono što nam svakako nije promaklo su četiri podatka gde se ishodi ovakvih koloseumskih mečeva spominju. Prva tri (Antinoj, Kleopatra i Jevrejske skripte o Rimu) navode kako su lavovi uglavnom bez većih problema izlazili na kraj s tigrovima, a četvrti (Marcijal) opisuje borbu iz koje je tigar izašao kao pobednik. Ne spominje se koje su podvrste ove dve mačke bile u pitanju. Ono što nam preostaje su sačuvani rimski mozaici koji oslikavaju borbe lavova i tigrova, u kojima se favorizuje lav kao dominantna životinja.

U srednjem veku relevantne podatke uglavnom nalazimo u Engleskoj, gde su u London Taueru (The London Tower) održavane slične predstave za englesku elitu, u kojima bi neretko sučeljavali, između ostalih, i ove dve životinje. Lavovi su se pokazali kao dominantne mačke u tim dvobojima.

Borba između „Persiatic“, odnosno Azijatskog lava po imenu „King Edward“ i Bengalskog tigra po imenu „Dan“ okončana je pobedom lava i smrću tigra, te su tadašnji „promoteri“ borbi bili primorani da sučeljavaju jednog lava sa dva tigra.

Edmund Spenser, M. Hebert i Rudolf Kludsky su autori opisa nekih od tadašnjih borbi.

U novijoj istoriji bilo je više incidenata gde su te dve mačke, slučajno ili namerno, dovedene u situaciju da ne mogu izbeći borbe. Novinski zapisi, pa i poneki video zapis, dokumentuju ishode tih sučeljavanja. Klajd Biti (Clyde Beatty), poznati cirkuski trener lavova i tigrova, iznajmio je svoje cirkuske mačke holivudskoj produkciji za snimanje filma „The big cage“, u kome je trebalo da bude prikazana borba lava i tigra na periferiji scene iza glavnih glumaca. Stvari se nisu odvijale po planu jer je Bitijev lav „Sultan“ uspeo da za vreme snimanja scene ubije svakog dovedenog tigra. Iskorišćena su tri tigra da bi se uspešno okončalo snimanje.

Tu je i poznati film iz 1946. pod nazivom „The adventure parade“ u kojem je borba Azijskog lava i Bengalskog tigra namerno izazvana i režirana za potrebe filma, iako su tadašnji režiseri nameravali prikazati borbu kao slučajan susret ove dve vrste u Žir šumi. Lav je slomio tigru vrat nakon 5 minuta borbe, ali nije izašao nepovređen iz iste. Snimak možete pogledati ovde:

Osim sukoba u cirkusima tu su i incidenti vezani za zoološke vrtove gde su ove dve mačke greškom osoblja završile u istom prostoru. U tim incidentima bilo je različitih ishoda, što govori u prilog teoriji da su podvrsta i godine mačaka veoma značajni po konačan ishod duela.

Stručnjaci su podeljenih mišljenja o tome koja bi od te dve velike mačke odnela pobedu u fer duelu. Među onima što prednost daju lavu su: Klajd Biti, Jam Sahib, Dave Hoover, John Helliot i Alfred Court. Suprotno od njih, Louis Roth, Vilijam Bridžes i Kreg Safo misle da je tigar u prednosti.

Junak s malih ekrana i trener velikih mačaka Dejv Salmoni, poznat preko emisija „U lavovoj jazbini“ i „Život s tigrovima“ kanala Diskaveri, izjavio je da je po njemu tigar opasniji po ljude, ali da je lav neprikosnoven u borbi s drugim mačkama, čak i protiv sibirskih tigrova.

Ova tema je naterala urednike kanala Animal planet da okupe grupu stručnjaka koji će izvršiti sve neophodne analize dve životinje (Afričkog lava i Bengalskog tigra) i potom učestvovati u prvoj kompjuterskoj simulaciji dvoboja ova dva reprezentativna modela. Pogledajte!