Bilo bi teže ispuniti želju g. Milana jer nije naveo porodičnu slavu, ali smo mi pronašli da je krsno ime svih Stojakovića u parohijama krupskog protoprezviterijata Sv. Nikola.
Prema šematizmu Srpske pravoslavne crkve za 1882. godinu, to je slava i Stojakovića u Bosanskom Brodu i Derventi, Bukovači kod Petrovca, Gomionici kod Banjaluke, Kozlici kod Sanskog Mosta i u Krupi i selima oko nje – Gudavac, Dobroselo, Dubovik, Jasenica i Ruiška.
Na rečnoj zaravni, iznad doline reke Sanice, u selu Prisjeci, žive Stojakovići za koje je zabeleženo da kao svoje krsno ime slave Sv. Jovana i da su tu došli iz sela Vojić, u okolini Krupe, još pre austrijske okupacije Bosne i Hercegovine 1878. godine. U Bosni, međutim, ima mnogo Stojakovića sa još devet slava.
Stojakovići naseljeni u gotovo svim mestima oko Krupe potiču iz susednih sela. Ta lokalna preseljenja – iz sela Suvaje u varošicu Krupu, iz Matavaza u selo Bušević, da pomenemo samo dva primera – učestala su u vreme Laudonovog rata 1788-1791, kada se veliki broj porodica iselio na Kordun i u Liku, a posle buna protiv Turaka sredinom 19. veka i u Srbiju.
Poznato je i iseljavanje čitavih grupa porodica – među kojima su, prema pouzdanim izvorima, bili i Stojakovići – u Srbiju kneza Miloša, na posede oko Loznice koje su napustili Turci.
Prema M. Radeki u knjizi "Gornja Krajina. Karlovačko vladičanstvo", Stojakovići su srpske pravoslavne familije koje, pored Sv. Nikole, slave još šest slava. Ovaj podatak samo potvrđuje našu tezu da su oni zapravo vrlo različitog porekla.
Ovo patronimičko prezime – od ličnog imena Stojak – moglo je da nezavisno postane na različitim stranama srpskog etničkog prostora, što znači i da svi Stojakovići ne moraju da budu ni u kakvoj srodničkoj vezi. Tek neka produbljenija istraživanja (izrada studije o familijama ovog prezimena) mogla bi da da određenije rezultate i ukaže na isti ili više različitih korenova nastanka Stojakovića.
