Srpski kralj Stefan Uroš Treći Dečanski Nemanjić (1275-1331), sin kralja Milutina, pod čijom je vladavinom Srbija obezbedila nadmoć na Balkanskom poluostrvu, umro je 11. novembra 1331. godine.
Kada je kralj Milutin umro u oktobru 1321. godine, u Srbiji je počeo građanski rat oko prestola između Konstantina i Stefana Uroša Trećeg. Presto je osvojio Stefan, koji se krunisao za kralja 6. januara 1322. godine u manastiru Žiča.
Kasnije se, zbog prestola, pobunio i Vladislav, sin kralja Dragutina, ali je poražen kod Rudnika, pa je ostatak života proveo u Ugarskoj.
Stefan Uroš Treći je, prethodno, posle pokušaja da zbaci oca, delimično oslepljen i proteran u Carigrad.
Godine 1329. Stefan je pobedio vojsku bosanskih feudalaca, a kada su Bugarska i Vizantija sklopile vojni savez protiv Srbije, ne čekajući napad, potukao je Bugare kod Velbužda 1330. i obezbedio prevlast nad Makedonijom, što je učvrstilo Srbiju kao najmoćniju silu na Balkanu.
Kao uspomenu na tu bitku, Stefan Uroš Treći podigao je u Metohiji manastir Visoke Dečane, prema kojem je i nazvan Dečanski.
Stefan Dečanski oženio se bugarskom princezom Teodorom, sa kojom je imao sinove Dušana, Dušicu i Jelenu.
U drugom braku, sa vizantijskom princezom Marijom Paleolog, kralj Stefan Dečanski imao je bar dvoje dece – kasnijeg cara Simeona Sinišu i Teodoru.
Srpska pravoslavna crkva kanonizovala je Stefana Dečanskog kao svetog kralja.
