Pojedini oboleli od Covid-19 u jednom trenutku završavaju na respiratoru, odnosno potrebna im je mašina pri disanju. Stanje tih pacijenata se smatra vrlo ozbiljnim i otvara mnogo pitanje u javnosti. Kada pacijent završava na respiratoru, kako mu ta mašina pomaže, da li ima osnova u tvrdnjama da respirator može da napravi štetu?
Na ovo pitanje svojevremeno je za Nova.rs odgovorila pulmolog prof. dr Dragana Jovanović. Ona je objasnila da se zbog otežanog disanja ili čak gušenja, kao posledice plućnih promena i komplikacija u Covid-19, pre svega smanjenog snabdevanja kiseonikom, neki oboleli bukvalno bore za kiseonik forsirajući disanje.
– Stanje tih pacijenata među kojima su i tzv. kritično oboleli, procenjuje se zavisno od odnosa udahnutog kiseonika i postignute koncentracije kiseonika u plućima, od rastegljivosti pluća zahvaćenih kovid promenama, i drugih parametara. Među takvim pacijentima su neki koji moraju biti stavljeni na respirator, gde sama mašina “diše” umesto pacijenta i obezbeđuje dopremanje neophodnog kiseonika do dubokih delova pluća – objasnila je svojevremeno dr Jovanović.
Prema njenim rečima, samo smeštanje u jedinicu intenzivne nege obolelih od Covid-19 zavisi od puno faktora “na osnovu kojih se izračunavaju skorovi koji ukazuju na veličinu rizika od lošeg ishoda i na potrebu stavljanja na invazivnu mehaničku ventilaciju (respirator)”.
Ona je upozorila da sada već dostupni obimni podaci iz literature nalažu izbegavanje ranog stavljanja na respirator, ukoliko je to, naravno, moguće.
– Invazivni model ventilacije tj. ta mehanička ventilacija na respiratoru menja mehaniku disanja kod pacijenta i može da dovede do niza komplikacija – naglašava ona.
Takođe, upozorila je da je značajan aspekt, često i najveći problem, kako odvojiti pacijenta od respiratora nakon prestanka potrebe za respiratorom, i postići da dovoljno dobro spontano diše i dobija dovoljno kiseonika.
– Tu je bitno skraćivanje dužine trajanja mehaničke ventilacije uz stalnu dnevnu procenu mogućnosti odvajanja od mehaničke ventilacije sa smanjivanjem sedacije u kojoj oboleli inače mora biti dok je na respiratoru. Fizikalna terapija i dobro vođena nega pacijenta spečavaju i smanjuju mogućnost za nastanak većih komplikacija tokom lečenja, a njihova uloga je ključna i za brzi oporavak i kvalitet života obolelog – zaključila je dr Jovanović.
