Ukoliko je vaša buduća izabranica ili izabranik neke druge vere, a želite da se venčate u pravoslavnoj crkvi u Srbiji, to sasvim sigurno nećete moći, osim ukoliko oba supružnika nisu krštena u nekoj pravoslavnoj crkvi.
Međutim, sve je moguće u Americi. Dođite u Čikago i obred će moći da se obavi. Čak polovina brakova koje Srbi i Srpkinje sklope u SAD su sa nekim ko je druge konfesije. Da bi izbegla nacionalno osipanje i ujedinila veliku srpsku zajednicu, crkva je morala da napravi kompromis.
Ukoliko je samo jedan od supružnika pravoslavne veroispovesti – drugi može da bude sve – od muslimana i Jevreja do mormona i katolika. Venčanje je moguće, a druga strana nikad ne mora da pređe u pravoslavlje.
– Živimo u stranom svetu i to je naša realnost, blagoslovili smo da može, ali pod uslovom da obećaju da će deca biti krštena u Srpskoj pravoslavnoj crkvi i da nekršteni supružnik neće ucenjivati onog drugog – rekao je Darko Spasojević, starešina crkve u Čikagu.
Brakovi između nekrštenih i krštenih supružnika, nasuprot praksi u Srbiji, zapravo imaju svoje uporište direktno u Bibliji. A uz to, poruka ljubavi je, kako tvrdi otac Spasojević – univerzalna. Međutim, u modernim vremenima to nije jedini kompromis koji je crkva morala da napravi.
Po ugledu na Grke u crkvi se nalaze klupe – mada tokom većeg dela bogosluženja svi stoje. Ikone nisu kao u Srbiji sa natpisima na grčkom i staroslovenskom nego isključivo na srpskom, i to ćirilicom. Bogosluženje je na kombinaciji srpskog i engleskog jezika.
– Većina ljudi koji dolaze u Crkvu su druga ili treća generacija tako da ne znaju srpski jezik – da bi im približili reč božju morali su da prevedu bogosluženje na engleski – naveo Spasojević.
Srbi se u naciji koja se sastoje od stotinu naroda grčevito bore da zadrže svoj identitet. U okviru Crkve radi osnovna škola na srpskom jeziku, a često se organizuju druženja za stare i nove iseljenike, kojih je iz godine u godinu sve više.
