U organizaciji gradske biblioteke Balerupa, gradića nedaleko od Kopenhagena, u sali Doma kulture u Skovlundeu, Tihomir Barbulović je održao predavanje na danskom jeziku i predstavio svoju knjigu “Srpske staze u Skandinaviji – prilozi za istoriju srpskog iseljeništva”.
Ovo je bilo drugo okupljanje u okviru projekta Ukus Balkana, a Barbulović (koji je i višegodišnji saradnik “Vesti) je zainteresovanu publiku upoznao sa periodom doseljavanja Srba u Dansku i druge zemlje Skandinavije.
Naime, u pošto u ovoj opštini živi puno naših ljudi sa prostora Balkana, pre svega iz bivše Jugoslavije, koordinatorke projekta zadužene za kulturna i literarna dešavanja u biblioteci, Sesil Karslen i Aleksandra Novaković, ovim predavanjem su htele da građane pre svega upoznaju sa ljudima sa naših prostora koji u Danskoj žive još od kraja 60-ih godina prošloga veka.
Barbulović je govoreći o prvim talasima migracije u Skandinaviji podsetio na Srbe iz nemačkih i ustaških koncentracionih logora koji su dovođeni u radne logore širom Norveške. Pored predstavljanja knjige koja sadrži veoma detaljne istorijske podatke o migraciji Srba u Skandinaviji, gostima je predstavio i okupljanje i organizaciju srpskih i dansko-srpskih udruženja, ali i višedecenijski rad dopunskih škola srpskog jezika. Takođe je govorio o širenju pravoslavlja u Skandinaviji i Danskoj, kao i verskom životu Srba koji je u ovoj skandinavskoj zemlji organizovan u dve parohije.
Publiku je upoznao i sa literalnim radom naših stvaralaca u Danskoj, prvim listom na srpskom jeziku u Skandinaviji, kao i istorijom 105 godina diplomatskih odnosa Danske i Srbije.
Posle predavanja, Barbulović je odgovarao na brojna pitanja publike, a druženje je nastavljeno uz neposredni razgovor sa autorom knjige.
Andersen o Beogradu
Publici je veoma interesantan bio i malo znani podatak da je čuveni danski i svetski basnopisac Hans Kristijan Andersen 1841. godine bio na proputovanju kroz Srbiju i da je svoje utiske, po povratku u Kopenhagen opisao u knjizi “Bazar jednog pesnika”. Pisao je o borbi Srbije za oslobođenje od Otomanskog carstva, o Karađorđu, koga je nazvao “prvim oslobodiocem Evrope”, a posebno detaljno o Beogradu i Zemunu koje je posmatrao sa broda na Dunavu. U putopisu je pominjao i Pančevo, a Srbiju je uporedio sa ogromnom hrastovom šumom u kojoj žive drijade, šumske nimfe.
“Koliko je u ovim šumama lišća, toliko je pesme na usnama ovog naroda. I kao što bujne zelene grane podsećaju Danca na njegova zelena ostrva, ove ga pesme podsećaju na negove balade… Srbin voli svoje šume, kao Švajcarac svoje planine, kao što Danac voli more. Pod krošnjama drveća svake godine su se izaslanici gradova sastajali s knezom Milošem; drveće je natrkiljavalo sudnicu! Pod ovim drvećem igraju mlada i mladoženja! Drvo se bori kao sam ratnik protiv neprijatelja Srbije; mirisno zeleno drveće nadvija se nad decom što se igraju, mirisno zeleno drvo je nadgrobni spomenik starcu. Ova zemlja šuma zelena je grana osmanskog drveta, ali grana je za skoro satrulelo drvo vezana samo tanušnim končićem, ta grana je pustila koren i želi hrabro da raste, kao što jedno od najboljih kraljevskih stabala Evrope ima pravo da raste”, zapisao je Andersen.
