Municija i naoružanje koje je američka kompanija bliska Pentagonu kupila u Bugarskoj i Srbiji, na volšeban način završili su u rukama terorista Islamske države u Jemenu umesto kod regularnih bezbednosnih snaga Avganistana.
To je utvrdio specijalizovani portal Armsvoč i dokumentovao čitavim nizom dokumenata valjevskog Krušika, srpskog državnog preduzeća za izvoz naoružanja Jugoimport SDRP i registra ugovora SAD koje je uporedio sa snimcima minobacačkih mina sa terena.
Isti portal bavio se i pitanjem kako se ovaj posao u skladu sa srpskim i američkim zakonima i pravilima UN o trgovini naoružanjem izrodio u šverc oružja i podršku terorizma u režiji aktera iz SAD.
Navodi se da je američka kompanija Alliant Techsystems LLC posredstvom Jugoimporta kupila mine od Krušika. Kao primalac označeni su Avganistanska armija i druge bezbednosne strukture, na osnovu američkog programa naoružavanja te zemlje teškog oko 50 miliona dolara.
Teroristički film
Portal navodi da se nikada ne bi saznalo da su Amerikanci zloupotrebili posao sa srpskim kompanijama, da Islamska država u Jemenu 29. jula nije objavila propagandni snimak na kom se vidi kako njeni teroristi drže u rukama Krušikove mine serije 04/18, isporučene kompaniji Alliant Techsdžstems LLC.
Na tom video-snimku kadar od pet sekundi sa srpskim projektilima smenili su užasavajući prizori odsecanja glava mučenika koji su se našli u zarobljeništvu Islamske države. Oznake na minama nedvosmislene su: “82 mm M74 NE KV lot 04/18”. KV označava Krušik Valjevo, a 04/18 seriju 4 proizvedenu 2018. godine.
Pošto je portal Armsvoč, kako tvrdi, nabavio originalne dokumente za izvoz Krušikovih mina, lako je utvrdio da serija sa snimka Islamske države odgovara ugovoru MP00135498 između Jugoimporta i američke Alliant Techsdžstems LLC (ćerke firme ATK Orbital, SAD).
Adresa u Misuriju
Prema navedenom ugovoru MP00135498 od 20. januara 2017. godine američka kompanija kupila je ukupno 105.150 mina za potrebe vlade SAD, a posao je vredeo 8.043.975 dolara.
Pritom je navedena adresa East 78 Highway, MO 64056 na kojoj se nalazi fabrika za proizvodnju municije američke armije u Lejk sitiju, država Misuri. Adresa je naknadno promenjena na skladište municije u Avganistanu, Prelaznu komandu bezbednosti (CSTC-A CJ4). To je zapravo rukovodstvo Ministarstva odbrane SAD koje koordiniše dostavljanje u skladište u Kabulu.
Saglasno registru ugovora SAD, reč je o poslu između Alliant Techsystems LLC i Ministarstva odbrane za dostavljanje neameričkog standardnog oružja u Avganistan 2017-2018. godine.
Let preko Bugarske
Dalje se prilaže fotografija mejla kojim Jugoimprt potvrđuje Krušiku slanje robe letom Beograd-Kabul-Baku (Azerbejdžan) 7L9632 avio-kompanije Silk Way West
15. aprila 2018. godine. Jugioimport je priložio tri specifikacije tovara za serije 04/18 (koja je snimljena u Jemenu), 06/18 i 07/18. (10.500 mina, 2406 i 2.920).
Datum je kasnije promenjen, pa je serija 04/18 koja je završila u Jemenu otpremljena letom Beograd-Kabul.
Po planu koji je dostavila američka kompanija deo mina prevezen je preko aerodroma u Burgasu, a upravo su bugarske puške AR-SF smimljene u rukama jemenskih terorista uz srpske mine.
Ipak, sve serije srpskih mina prevezene su u Kabul, gde je senatska komisija SAD istraživala skladište od 22 bunkera i otkrila da se američka privatna vojna kompanija Blekvoter bavila švercom naoružanja avganistanskih snaga.
Ruska veza
Ne zna se kako su fotografije poslovnih dokumenata Jugoimporta i Krušika dospele na sajt portala Armsvoč. Osnivač portala je Bugarka Diljana Gajtandžijeva, istraživački novinar i ratni reporter s Bliskog istoka.
Zanimljivo je da je njen tekst o srpskim minama u Jemenu kroz društvene mreže raširio Jevgenij Podubnij, dopisnik državne TV Rusija 1 iz Sirije, posle čega su ga preuzeli mediji nekoliko zemalja.
Upleten i Azerbejdžan?
Silk Way Airlines je državna kompanija Azerbejdžana kod koje su Amerikanci naručili prevoz oružja, u ovom slučaju iz Srbije i Bugarske.
Međutim, diplomatski dokumenti iz 2017. godine pokazuju da je ta kompanija do tada obavila 350 letova s oružjem za račun Pentagona Saudijske Arabije i Ujedinjenih Arapskih Emirata. Portal Armsvoč navodi da je oružje preko Bakua prevoženo u američku bazu u turskom Indžirliku i avio-bazu Princ Sultan u Saudijskoj Arabiji, odakle se dopremala krajnjim korisnicima u Siriji i Jemenu.
Stoga portal zaključuje da novi dokumenti pokazuju da taj posao nikada nije zaustavljen.
Nema rata bez srpske puške
Ovo nije prvi put da se legalno prodate srpske mine nađu kod neočekivanih korisnika. Kao što su “Vesti” pisale u septembru 2016. godine, iz Sirije su objavljene fotografije krušikovih mina kalibra 120 milimetara iz arsenala kurdskih snaga koje su u tom trenutku ratovale protiv Islamske države i proturskih islamista.
U to vreme Amerikanci su već snabdevali sirijske Kurde oružjem uprkos zlovolji Turske, a fotografije srpskih mina je prosledio izvor iz Belgije kojeg često citiraju eksperti vašingtonskih instituta.
Mine od 120 milimetara snimljene su i 12. februara iste godine na južnom kraju Sirije kod terorista Džabhat Ansar al Dina, koji se snabdevaju preko jordanske granice. Ćirilični natpis ukazivao je na trenutno-fugasne mine 120 milimetara M62P8 kakve proizvodi Krušik, ali nije bilo izvesno da li su nove ili još iz arsenala JNA.
Naravno, ratovi koji su zahvatili Bliski istok od Arapskog proleća 2011. godine nisu mogli da prođu ni bez srpskih pušaka, raketnih bacača, artiljerijske municije, što je sve dokumentovano fotografijama s terena. Deo tog oružja poticao je iz arsenala iračke armije koje je razgrabila Islamska država, ali bilo je i novijih komada poput teškog mitraljeza Kojot M02.
Jemen između SAD i Irana
Rat u Jemenu besni već pet godina između separatista sa juga zajedno sa snagama odanim vladi poslednjeg predsednika Mansura al Hadija i plemena Huta koji su u savezu s pristalicama njegovog prethodnika Ali Abdulaha Saliha. Od tada traje košmar u kom delove zemlje drže i Islamska država i Al Kaida.
Hadija su podržale Saudijska Arabija i UAE direktnom vojnom intervencijom, ali bez uspeha pa im pomaže Amerika uznemirena činjenicom da Iran naoružava Hute. Pritom, mnogi analitičari na Zapadu smatraju da Iran to ne može da čini bez pomoći Kine. Naime, Iranski brodovi ne mogu ni da priđu lukama u Jemenu koje su pod kontrolom Huta, pa smatraju da oružje preko Crvenog mora može da se dopremi jedino iz kineske vojne baze u Džibutiju.
Islamska država, suočena s porazom u Siriji, Iraku i Libiji, ostala je bez sredstava za ratovanje, pa je ušla u aranžman sa Saudijcima, UAE, SAD i snagama Mansura al Hadija koje su je dočekale raširenih ruku suočene sa sopstvenom nemoći da potuku Hute.
Time se ova najsiromašnija zemlja Bliskog istoka, bez kapi nafte, ali s najviše vode, našla u središtu sukoba velikih sila. Prema podacima UN, ratom, glađu, žeđu i bolestima ugorženo je oko 80 odsto stanovništva, odnosno 24 miliona ljudi.
Procenjuje se da je do sada poginulo 117.000 ljudi, od kojih oko 90 odsto čine civili.
