Crkvu je sa svojom porodicom, suprugom Radmilom, kćerkom Danicom i sinovima Mirkom i Savom, na svom imanju od osam hektara podigao, uz Božju i narodnu pomoć, protojerej-stavrofor Radiša Ninković (65) rodom iz sela Dokmir kod Uba.
Među svojim učenicimaMeđu više od dvesta gostiju na ovoj velikoj svečanosti bio je i protojerej stavrofor Marko Pantić, profesor u penziji Bogoslovskog fakulteta iz Čikaga. Zanimljiv je podatak da je profesor Pantić, mnogo godina unazad, bio profesor na Bogosloviji u manastiru Krka, i da su mu studenti bili Momir Krča, današnji vladika Longin i Radiša Ninković, danas protojerej-stavrofor. |
Svetu arhijerejsku liturgiju u novoizgrađenoj crkvi, pred velikim brojem vernika iz gradova u Mičigenu, ali i iz gradova u Kanadi, služio je vladika Longin, uz sasluženje sveštenika SPC iz Vindzora, Detroita, Indijanopolisa, Klivlenda i Čikaga. Pojao je hor iz crkve Svetog Nikole na Nash Rd iz Hamiltona, pod dirigentskom palicom Mire Stojsavljević.
Gradnju crkve Svetog Prokopija, na manastirskom imanju, posvećenom Svetom vladici Nikolaju Žičkom, u mestu Kina kod Detroita, Radiša Ninković počeo je u jesen 2005. godine.
Na litiji oko crkve krst je nosio Andrija Bajić
Andrija Bajić nosio krstVelika čast da ponese krst na litiji oko crkve pripala je dugogodišnjem Radišinom prijatelju Andriji Bajiću, legendarnom pevaču narodnih pesama iz 60. i 70. godina prošlog veka, kada je sa rođenim bratom Tomom, kao duet Braća Bajić, žario i palio estradnom scenom bivše Jugoslavije. – Toma je bolestan i nije mogao doći, a ja sam zbog velikog prijateljstva sa Radišom Ninkovićem došao, iako smo protekle srede sahranili sestru. Ovo je za mene velika čast i nisam mogao odbiti ovakav jedan poziv. Uz pratnju Vuk benda Andrija Bajić pevao je stare srpske narodne pesme, zasvirao je i na fruli, a mnogi među gostima kao da su ponovo bili negde u srcu Šumadije, a ne ovde, u Mičigenu, tako daleko od zavičaja. |
Uz saglasnost vladike Longina, tada episkopa Novogračaničke mitropolije, upravo kupljeno imanje i četiri kamen temeljca buduće crkve, osveštao je vladika Georgije, episkop Eparhije kanadske, kome je tada pripala ova buduća zadužbina, koja će se ponovo vratiti u okrilje kome geografski i pripada, dakle u Eparhiju srednje-zapadno američku SPC.
Devet godina mukotrpnog rada dalo je veliki rezultat. Danas u Kini, nedaleko od magistralnog puta 94, koji Sarniju, na granici sa Kanadom, veže sa Čikagom, blista velelepni hram Svetog Prokopija, koji na najbolji način demantuje sve neverne Tome koji su sumnjali da će Radiša Ninković ostvariti svoj plemeniti naum.
– Velika mi je želja da ovaj manastir i ova crkva, koja je uz Božju i narodnu pomoć izgrađena, bude pravi duhovni centar srpskog vernog naroda, kaže otac Radiša Ninković. – Da svaki putnik namernik koji prođe ovim krajem ima gde svratiti i Bogu se pomoliti.
Veliki je ovo zadužbinarski poduhvat jednog Srbina u rasejanju, a kako smo čuli i prvog sveštenika SPC koji je izgradio crkvu na tlu Severne Amerike. Manastir posvećen Svetom vladici Nikolaju Žičkom i crkva posvećena Svetom Prokopiju, na adresi 6905 Springborn Rd u Kini, u nedrima Mičigena, delo protojereja-stavrofora Radiše Ninkovića, ostaju kao večno svedočanstvo jednog vremena, kao svedočanstvo Božje ljubavi prema narodu Svetoga Save.
Suze ispred oltaraKada je vladika Longin, na kraju Svete arhijerejske liturgije, ispred oltara upravo osveštane crkve Svetog Prokopija, odlikovao Radišu Ninkovića naprsnim krstom, a njegovu suprugu darovao ikonom Bogorodice Trojeručice (replika iz manastira Hilandar) i Radiša i Radmila nisu mogli zaustaviti suze. Da li je tada kroz Radišine misli prohujao ceo njegov dosadašnji život, od Male Gospojine 1949. kada ga je majka Simeuna rodila, pa sve do danas, do ovog veličanstvenog trenutka u nekoj tuđini, koja je izgradnjom crkve, srpske, pravoslavne, postala tako blizu njegovoj voljenoj Srbiji. – Otac Mirko i majka Simeuna imali su 18 dece, od kojih smo živi samo nas dvoje, sestra i ja – kroz suze govori Radiša. Kao sveštenik službovao je u Ribnici kod Mionice, a kada se otisnuo u veliki beli svet, službovao je u mnogim gradovima u Kanadi i Americi, sve do 2001. kada sticajem okolnosti napušta svešteničke obaveze i zapošljava se u fabrici. Već nekoliko godina vozi kamion. |
