Holandski slikar Harmens van Rajn Rembrant (1606-1669), jedan od najvećih umetnika u istoriji slikarstva, umro je 4. oktobra 1669. godine.
Rembrant je uradio 650 uljanih slika, oko 300 gravira i gotovo 2.000 crteža, uključujući remek-dela kao što su “Noćna straža”, “Povratak bludnog sina”, “Čas anatomije doktora Tulpa”, “Skidanje sa krsta”, “Dobri Samarićanin”, “Hodočasnici u Emausu”, “Jakov blagosilja unuke”, kao i 36 autoportreta.
On važi za jednu od najuticajnijih ličnosti zapadnoevropske umetnosti 17. veka.
Psihološka dubina Rembrantovih portreta i produbljena interpretacija biblijskih događaja, koje je rado slikao, ostali su do danas jedinstveni i neponovljivi.
U mnogim Rembrantovim delima majstorski je korišćen kontrast svetlog i tamnog (kjaroskuro)
Njegovo slikarstvo stilski pripada baroku, koji je poznat kao zlatno doba Holandije, kada je ta zemlja doživela politički, privredni i umetnički procvat.
Već za umetnikovog života, Rembrantova dela kopirana su i imitirana. Posle smrti ovog prvorazrednog umetnika baroka, kritičari, koji su bili pristalice klasicizma, nisu imali visoko mišljenje o njegovom slikarstvu, ali su Rembrantove slike bile omiljene i na ceni kod privatnih kolekcionara.
U 18. veku pojavili su se slikari u Nemačkoj i Engleskoj koji su bili nadahnuti njegovim delom, a Rembrantov život postao je predmet različitih mitova i legendi.
Sredinom 19. veka pojavili su se ozbiljni istraživači Rembrantovog života i stvaralaštva, a danas se smatra jednim od najvećih slikara u istoriji.
