Po našim podacima, u rasponu od kraja 19. veka do Drugog svetskog rata, porodice Radumilo su zabeležene u parohijama Glavice, Glamoč (a u okviru jedne od njih i Šumnjaci, u Vaganu, kod Glamoča) i Livno. U Banjaluci je zabeležena porodica Radumilović. Sve, kao i Velimir, slave Đurđevdan.
Imajući na umu napomenu prof. Radoslava Grujića "da narod vrlo rado kazuje prezimena u skraćenom obliku" (kao Počuč, Bogdan, Prerad, Brkljač) nameće se pitanje koji je oblik ovog prezimena prvo nastao – skraćeni ili neskraćeni, Radumilo, kao provincijalizam od Radmilo, ili Radmilović, Radomilović.
U Hrvatskoj, do druge polovine prošlog stoleća nije zabeležena nijedna porodica Radumila, dok ih je u obliku Radmilo, Radmilović, Radomilović i Radmilić bilo u nekoliko naselja nekadašnje Vojne granice. Ovo bi, mislimo, potvrđivalo pretpostavku da je Radumilo noviji oblik od Radmila, tj. da su prešli u Austriju pre nego što je ovo prezime delimično preinačeno.
Ostajemo dužni i odgovor o daljim korenima Rad(u)mila/Rad(u)milovića i sličnih prezimena za koja verujemo da su uglavnom jednog porekla. Ispitivač Kupreškog, Ravnog i Glamočkog polja, B. Milojević, piše da su se Radumile doselile od Knina početkom 19. veka, ali ne kaže odakle su stigli u Knin. Zato, naravno, ne treba isključiti i Crnu Goru i Hercegovinu, kako je to i g. Velimir nagovestio. To što ih danas tamo nema, može da znači da su se svi iselili, možda i sa nekim drugim, starijim prezimenom.
