Tom čudnom susedstvu je došao kraj tako što je crkva zbog besparice srušena i zemljište prodato, dok su još dve crkve u mestu zatvorene, ali je zato bordel preživeo!
Ako još danas u opciji za traženje na nemačkom "I beju" unesete tekst "kupujem crkvu", dobićete ponudu za desetak bivših sakralnih objekata, sa naznakama da su posebno podobne za penthaus, zgradu sa više stanova ili restoran, kako pišu ponuđači.
"Apsolutna rasprodaja! Bivša crkva, miran kraj, četiri sobe, 170 kvadrata", kaže prodavac za crkvu u Fogelsbergu (Hesen) za koju treba platiti 65.000 evra u viđenom stanju. Oltar, orgulje i crkvene klupe ol inkluziv…
Migranti verniciJedan čitalac lista "Cajt" iz Berlina pre nekoliko godina napisao u komentaru na tekst o ovoj temi: "Postoje u Nemačkoj jako dobro posećene crkve i zajednice – to su one migranata. Ponekad posmatram kako u našu lokalnu evangelističku crkvu nedeljom dođe 10-15 ljudi. Na putu prema kući prošao sam pored susedne pravoslavne crkve, iz koje su upravo izlazile stotine ljudi, a mnogi od njih su morali dugo da voze da bi prisustvovali službi". |
Reč kriza je ušla i u crkveni vokabular. Zbog smanjenih prihoda i sve manje vernika, dve najveće hrišćanske crkve u Nemačkoj imaju sve više problema i finansijskih poteškoća. Evangelistička crkva računa da će do 2030. godine prepoloviti sadašnje prihode, dok Katoličkoj crkvi ozbiljno nedostaje sveštenstvo.
Ukoliko se trend od ujedinjenja Nemačke nastavi, katolička crkva će takođe do 2030. godine morati da računa na smanjenje za najmanje četiri miliona članova od oko 22 miliona ukupno. Klerikalni krugovi su zato prinuđeni da reaguju i očajničkim merama. Tako, da bi se finansirala proslava 125-godišnjice crkve Martina Lutera, ispred crkve je hemijski i energetski koncern Evonik okačio ogroman transparent na kojem je pisalo: "125 godina Martinove crkve. Daljinsko grejanje Evonika raduje se sa crkvenom zajednicom narednim godinama!"
Neobična propagandna akcija je izazvala živu diskusiju među vernicima, ali je crkvi ipak donela četvorocifreni iznos. Ni to, međutim, nije bilo dovoljno da prežive svi objekti. Proteklih godina je crkvena zajednica prodala jednu crkvu i parohiju, jedna kapela je srušena i jedan parohijski dom iznajmljen. Sličnih primera ima širom Nemačke, jer religija ima malu ulogu u svakodnevnom životu Nemaca.
|
Prodaja hrišćanskih hramova (1): Crkve na doboš, Očenaš na akciji |
Zatvaranje, prodaja i promena namene crkvenih zgrada masovna je pojava u Nemačkoj jer jednostavno nema vernika koji su nekada punili klupe u crkvama i davali dobrovoljne priloge. U Frankfurtu je prošle godine bilo manje od 13 odsto dece mlađe od četiri godine koja su krštena.
Na jugu, u konzervativnoj Bavarskoj taj je problem neznatan, ali zato je na primer biskupija Esen u poslednjih 50 godina izgubila više od trećine vernika. Veliki broj crkava biva srušeno, neke postaju muzeji, kolumbarijumi za urne pokojnika, domovi za stare, restorani ili dečji vrtići.
Picerija i anđeliCrkva San Filipo Neri u Lakili je prepuna crvenih plišanih stolica. Tamo se, naime, od 1987. godine nalazi pozorište San Filipo. Sa tavanice mali anđeli posmatraju ono šta se odigrava na bini. I u crkvi Tuti i Santi u Vijaređiju se danas samo jede i pije jer su novi vlasnici pokrenuli posao sa picerijom.
Napušteni hramoviJedna evangelistička statistika je pokazala da je između 1990. i 2005. godine širom Nemačke preko 40 crkava i kapela promenilo namenu, 26 je izdato, 97 prodato i 46 sravnjeno sa zemljom. Osim toga, 130 crkava se više ne koristi, te je ukupno 340 protestantskih crkava koje nisu više u svojoj funkciji.
Zatvaranje vrtićaEvangelistička crkva u Nemačkoj je zbog mršavih finansija prinuđena da zatvara i dečje vrtiće pri crkvama. Samo u Severnoj Rajni-Vestfaliji je ugroženo preko 500 vrtića, što znači da je svaki treći pred zatvaranjem. Novac koji država izdvaja iz budžeta su nedovoljan, a komune nisu u mogućnosti da same reše problem. |
Evropska mreža za očuvanje sakralnih objekata, koja vodi statistiku o zgradama više religija upozorila je krajem oktobra na konferenciji u Haleu na masovno opadanje broja crkvi i sinagoga. U Holandiji i Belgiji ovo je slično lavini. I u Francuskoj, gde je država obavezna da održava sve crkve i kapele sagrađene pre 1905. godine, stanje je slično.
Neke crkvene opštine našle su rešenje u tome da svoje objekte dele sa drugim crkvama, i na taj način dele i troškovi održavanja. Ali, to nije uvek moguće. Tako je crkva u Vilingenu sada kafana, ona u hamburškom Hornu je postala džamija…
Međutim, čak i u srcu katoličanstva, Italiji, dešava se nešto slično. Kako je zemlja poslednjih godina duboko zagazila u recesiju, svuda mora da se štedi. A kad nema novca da se restauriraju božje kuće, onda se one u jednoj od najreligioznijih zemalja Evrope prodaju. Tako sve više crkava prelazi u ruke privatnih lica. Novi vlasnici mogu sa njima da rade šta žele pa tako otvaraju automehaničarsku radnju, hotel, kancelarije ili piceriju.
Italijanski fotograf Andrea di Martino je proputovao duž zemlje i uslikao šta je postalo od nekadašnjih božjih kuća. Rezultati su iznenađujući. Jedna crkva u mestu Komo na istoimenom jezeru danas je pretvorena u automehaničarsku radionicu. Sada se automobilu menja ulje na mestu gde se nekada krstilo svetom vodicom.
