Spiker, voditelj, tekstopisac i legenda Radio Beograda i Radio-televizije Srbije Svetislav Vuković preminuo je u 83. godini.
Svetislav Vuković je rođen 3. februara 1936. godine u Štitarici kod Mojkovca, gde je i završio osnovnu školu. Nižu gimnaziju sa malom maturom pohađao je i završio u Kolašinu. Četiri razreda Više realne gimnazije završio u Ivangradu. Osmi razred gimnazije i veliku maturu završio je u Bijelom Polju 1955. godine.
Pravni fakultet u Beogradu upisao 1955. godine na kome je i apsolvirao.
Prvog novembra 1961. godine, postavljen je za spikera Radio Beograda. Potom odlazi na Radio-autoput, najpre u Niš a zatim u Svetozarevo, pa se smatra jednim od osnivača te radio stanice. Prvog decembra 1967. godine prelazi u Drugi program Radio Beograda.
Želeći da se ogleda u radio izrazu i van spikerskog posla, prvog januara 1975. godine dobija zvanje novinara-voditelja i vodi i piše scenario za jednu u to vreme od najslušanijih emisija na radiju uopšte “Sunce, more, bit i hit”. Pored “Minimaksa”, “Prijatelja zvezda” i “Dežurnog studija” bio je to jedan onih zabavnih programa sredinom sedamdesetih koji su učinili prekretnicu u toj vrsti radio programa.
Jedan je od od četvorice rodonačelnika tog novog zanimanja, odnosno oblika novinarstva u elektronskim medijima. U to vreme primljen je u Udruženje novinara Srbije.
Pošto se ukazala potreba na Drugom programu za sportskom emisijom poveren mu je program subotom popodne “Muzika, sport, muzika”, a supervizor je bio legendarni Radivoje Marković.
Marta meseca 1978. godine zajedno sa ovom emisijom prelazi na Prvi program radija. Novembra 1978. dobija zvanje urednika-voditelja, da bi jula 1981. godine preuzeo uređivanje i vođenje emisije “Vreme sporta i razonode”.
Za šesnaest godina rada na tom programu,pored uobičajenog uređivanja i vođenja, ističu se i autorske serije. Najpre serija razgovora pod nazivom “Asovi JU fudbala” – svojevrsna antologija velikana fudbalske igre na prostorima prethodne Jugoslavije koja obuhvata tri generacije rođene u periodu od 1918. do 1948. godine, od Franja Velfla do Jovana Aćimovića.
Druga velika serija razgovora naslovljena je “Jugoslovenske olimpijske legende”, o sportistima koji su osvajali olimpijska odličja za tri Jugoslavije.
Od sredine osamdesetih godina pored emisije “Vreme sporta i razonode” uređuje i vodi i niz drugih emisija.
Tokom svog četrdesetogodišnjeg rada oprobao se u raznim žanrovima radio izraza od spikera, preko izveštača, reportera-voditelja, pa do urednika emisija.
Rad na televiziji
Prvi nastupi na beogradskoj televiziji datiraju još od 1961. godine. Bila je to serija naučnih programa u kojima je skoro godinu dana bio voditelj.
Posle toga, početkom sedamdesetih ogdina sledi serija emisija o stvaraocima jugoslovenske zabavne muzike “Čeznem da sam sa vama”. Bili su to portreti Radoslava Graića, Vojkana Borisavljevića, Đela Jusića, Mojmira Sepea, Aleksandra Koraća i drugih. Bio je i koscenarista i voditelj serije.
Poznat je i po serijama “Sećaš li se onog sata”, “Sabori u Srbiji”, “Čaša vode sa izvora”.
Na televiziji je vodio ili prenosio i koncerte ozbiljne, zabavne i narodne muzike, kao i emisije i direktne prenose značajnih državnih praznika i istorijskih datuma.
Bio je voditelj Dragačevskog Sabora, Omladinskog festivala u Subotici, Beogradskog džez festivala, Mesama, festivala narodne i zabavne muzike, Vukovog sabora u Tršiću, Sabora narodnog stvaralaštva u Topoli…
Zastupljen je sa nekoliko pesama u “Antologiji crnogorskog pjesništva za djecu”, Antologiji “Riznica srpskog pesništva za decu”, Antologiji “Najlepše ljubavne pesme napisane na srpskom jeziku” i Antologiji svetske dečije poezije “Plavi zec”. Sa deset pesama zastupljen je i u Antologiji “Ljubav je samo reč” (po njegovoj čuvenoj pesmi), u kojoj su najlepše ljubavne pesme komponovane od strane najpoznatijih jugoslovenskih autora ove vrste muzike.
Od 1965. godine pa do danas napisao je gotovo hiljadu tekstova za razne muzičke žanrove: seriozne, zabavne, starogradske, dečje, narodne muzike. Osvajao je je nagrade i priznanja na festivalima u Beogradu, Zagrebu, Opatiji, Ljubljani, Skoplju, Prištini, Novom Sadu, Budvi.
Izašao je ce-de sa najpoznatijim melodijama: “Ljubav je samo reč”, “Odiseja”, “Ja te volim”, “Maestro i violina”, “Kad bih znao da je sama” i mnogim drugima koje su pevali najpoznatiji jugoslovenski pevači.
Nagrade i priznanja
Dobitnik je mnogih nagrada i priznanja za novinarski i voditeljski rad.
Pripala mu je Godišnja novinarska nagrada Radio-televizije Beograd 1982. godine za seriju emisija “Devijacije u sportu”.
Takođe, dobio je godišnju nagradu Radio-televizije Beograd za voditeljstvo 1993. godine kao i dve nagrade za radio voditeljstvo 1983. i 1988. godine.
Osvoji je i Oskar popularnosti “Radio TV revije” za emisiju “Vreme sporta i razonode”.
Nagrada za životno delo Radio-televizije Srbije pripala mu je 1999. godine, a 2000. godine je bio najbolji voditelj RTS-a.
Bio je dugogodišnji predsednik Udruženja radnika estradne delatnosti Srbije i potpredsednik udruženja Estradni umetnici Srbije. Imao je brojne funkcije u novinarskoj organizaciji Radio-televizije Srbije. Penzionisan je 2000. godine, posle 43 godine provedene u RTS-u.
Vreme sahrane biće naknadno objavljeno.
