Liturgija će se pamtiti po lepom gestu koji je načinio mr Živko Marković, jer je javno pohvalio monahinju Radinku Damnjanović za njeno sponzorstvo oko štampanja knjige do danas neobjavljenih ratnih pisama iz Srbije i sa Solunskog fronta dr Arčibalda Rajsa, Švajcarca koji je voleo Srbe i u znak zahvalnosti poklonio joj tri knjige.
Ona je kroz plač kazala da je više od tri decenije u crkvi, da je pomagala stalno i da to mnogi znaju, a da je Uča, kako ona zove gospodina Markovića, za jedan, po njenim rečima, skroman novčani prilog jedini koji joj se javno zahvalio i još u knjigu upisao njeno ime.
Bio je to trenutak za veliki aplauz, a otac Ljubomir i predsednik Crkvene opštine Niko Šikman nisu skrivali osmeh, zadovoljni što imaju parohijane koji pomažu u izdanju knjiga o ljudima, poput dr Rajsa, koji je tako puno zadužio srpski narod i Srbiju, može se reći kao nijedan stranac do danas.
Protojerej otac Ljubomir Kotarčić bio je nadahnut, kao i uvek, za oltarom, a otkako je Crkva ozvučena njegov glas je odzvanjao na više desetina metara od crkvenog hrama.
Na crkvenoj zgradi je nedavno postavljen impozantan krst koji se vidi izdaleka, a pošto je hram pored puta, onda ga svaki automobilista vidi sa velike daljine.
