Dvorac Lazara Dunđerskog u Kulpinu je, kao i njegov dvojnik – dvorac u slovačkom selu Hajdučica na severu Banata (1.300 stanovnika), pripadao do nacionalizacije 1945. godine toj znamenitoj veleposedničkoj srpskoj porodici iz Vojvodine. U nevelikom selu Kulpinu nadomak Bačkog Petrovca (koje ima oko 3.000 žitelja, pretežno Slovaka), pored velikog dvorca Dunjderskog postoji još jedan, znatno manji, a oba su, usred parkova koji im pripadaju, sagrađena za najčuveniju srpsku porodicu tog kraja u Habzburškoj monarhiji – Stratimiroviće.
Iz te porodice poniklo je više istorijskih ličnosti, među kojima je, pored mitroploita srpskog Stevana, najpoznatiji Đorđe Stratimirović, komandant srpske vojske u buni 1848-49.
Porodica Stratimirovića je među prvim srpskim porodicima stekla plemstvo za vojničke zasluge u Austrougarskoj monarhiji, koje jos je 1745. godine dodelila Marija Terezija.
Jedno kratko vreme taj posed je otkupio od Stratimirovića Matej Semzo, ali ga je nedugo zatim, 1889. godine, prodao Lazaru Dunđerskom koji je, kao i njegov sin Đorđe, u značajnoj meri doprineo razvoju i modernizaciji poljoprivrede ne samo u Kulpinu, nego i u tom delu severne Bačke.
Pored velikog dvorca, koji je sagrađen polovinom 19. veka, Kulpin krasi i mali kaštel sa kraja 18. veka.
Veliki dvorac je dobio današnji izgled početkom 20. veka, pod vlasništvom Lazara Dunđerskog koji je 1912. anagažovao arhitektu Momčila Tapavicu da ga obnovi i rekonstruiše.
U organizaciji Turističke organizacije iz Bačkog Petrovca, u parku i velikom dvorcu svakog leta organizuju se etno manifistacije na kojima se prikazuju svadbeni običaji iz svih krajeva Srbije, kao i modne revije venčanica, izbor najlepše neveste, izložbe svatovske odeće i svadbenih jela, od kojih su najatraktivnije revije svadbenih torti.
