Svi oni više nisu među živima, pa ništa više i ne može da sazna, ali ne navodi etničko poreklo i nacionalnost, a ni porodičnu slavu. Zato o prezimenu Petrić možemo da govorimo samo uopšte.
Prema istraživanjima J. Cvijića i njegovih studenata s kraja 19. veka, ni u jednom od 49 prigradskih naselja Beograda nije živela nijedna porodica ovog prezimena. U knjižici "Slave i imena svečara", u kojoj su popisani i azbučnim redom navedeni svi domaćini koji su 1895. godine u svim tadašnjim beogradskim parohijama slavili 53 krsne slave – nije zabeležen nijedan Petrić! Zemun, tada u Austro-Ugarskoj, nije obuhvaćen.
Danas u Beogradu ima više od 200 Petrića, samo telefonskih pretplatnika.
Petrića ima širom srpskog etničkog prostora, i pravoslavnih i katolika, odnosno jedni se izjašnjavaju kao Srbi, a drugi kao Hrvati. U Bosni, 80-ih godina 19. veka, zabeleženi su Petrići kao pravoslavni Srbi u 11 parohija sa desetak slava. U Crnoj Gori su evidentirani kod Pljevalja, Prijepolja, u Bihoru, kod Berana, Nikšića, Mojkovca, Podgorice i u Bjelopavlićima i Boki Kotorskoj.
Prema "Leksiku prezimena SR Hrvatske" iz 1976. godine, Petrići su bili nastanjeni u gotovo svim delovima ove tada jugoslovenske republike – od Dubrovnika, preko većeg broja jadranskih ostrva i Dalmacije, do unutrašnjosti dinarskog područja, kao i u kvarnerskom zalivu i Istri, u drežničkoj oblasti, Lici i okolnim područjima, u Slavoniji, Zagorju i Podravini…
U "Karlovačkom vladičanstvu" M. Radeke – jedinom izvoru koji beleži konfesionalnost i nacionalnost – navodi se da Petrići u ovoj eparhiji slave samo Jovanjdan, kao i to da ih ima i katolika.
Da smo sigurni u srpsko etničko poreklo raznih Petrića, mogli bismo tvrditi da je to matronimičko prezime, od posrbljenog ženskog imena Petra, neke ili nekih udovica pretka određene grane ili raznih porodica. Inače, u obzir dolaze i druge mogućnosti za čije razmatranje ovde nemamo dovoljno prostora – ali u privatnom odgovoru možemo to naširoko da proanaliziramo.
