Posle Mohačke bitke 1526. i najezde Turaka veći deo srpskih Telečana preselio se na pogodnije mesto i tu su osnovali današnji stariji deo Sivca. Legenda o imenu sela kaže da su prvi stanovnici Teleka, a mnogi su tvrdili da se Sivac nazivao Telekhaz, bili stočari koji su svu raznovrsnu stoku čuvali u istom čoporu.
Iz jednog se izdvajala kobila sive dlake i vodila ostale uvek u pravcu današnjeg sela. Tu je kopitama kopala rupu iz koje su se čopori napajali vodom. Tada su stočari rešili da se i oni spuste sa celom imovinom na padine Telečke i tu podignu selo, kome su u čast pametne kobile dali ime Sivac.
Prvi noviji zapisi o stanovnicima ovog mesta nastali su posle Bečkog rata i Velike seobe Srba na kraju 17. veka. U to doba su popisane 132 kuće. Kada su potom ustanovljene vojne krajine, Sivac je postao selo Dvorske bečke komore, privlačeći nove stanovnike. Tako je od polovine 18. veka izrastao u jedno od najvećih sela u Bodroškoj županiji, a u međuvremenu se naselilo i dosta Mađara.
Ujedinjenje posle rataPosle Drugog svetskog rata i kolonizacije Vojvodine doseljeno dosta stanovnika iz Crne Gore. Tada je 1946. godine održan zbor na kome je doneta odluka da se Stari i Novi Sivac spoje u jednu opštinu pod današnjim imenom. |
Žitelji Sivca su dugo na prostranim pustarama gajili velika stada stoke, a na plodnim njivama uzgajali pšenicu, ječam i jari ovas. Od porodičnih zadruga nastale su zanatske radionice, a u popisu stanovnika Sivca zabeleženo je ime prvog došljaka iz Beograda, jevrejskog bakalina Samuela Nisima.
Kada je bečki dvor ovde naselio i 135 nemačkih porodica, oni su ustanovili Novi Sivac. Nemci su počeli da uzgajaju nove ratarske kulture koje su donosile više prihoda nego stočarstvo, pa su i starosedeoci morali da se okrenu drugim kulturama, ali i zanatima i trgovačkim poslovima.
