Prema nalazu škotskih naučnika, kad majmuni kriknu “krak”, to na njihovom jeziku znači “oprezno, leopard u blizini!, a opomena “hok” najavljuje da je “orao na vidiku”.
Ukoliko se ponavljaju krici “pjou” ili “hek”, to bi trebalo da znači “majmuni su otišli”.
Istraživači su zaključili i da je broj kombinacija majmunskih zvukova ograničen, a kao začuđujuće otkrili su da su majmuni sposobni da izmišljaju nove reči.
Tako, na primer, na zvuk kojim majmuni označavaju šum, njihovi srodnici iz vrste makaki-samaca su dodali “u”, kojim imenuju ne apstraktni šum kao takav, bilo koje šuštanje, nego precizno – baš šum lišća na drveću! Kod drugih životinja nisu otkriveni primeri sposobnosti formiranja reči, bez obzira na brojne eksperimente koji su vršeni.
Prema hipotezi škotskih naučnika, “moć govora” majmuna iz vrste cercopithecus campbeli moguće je dovesti u vezu sa njihovim zajedničkim pretkom sa čovekom.
