Na obali reke Veličanke, bogatoj ribom i školjkama, što govori o njenoj čistoći i skladnosti sa netaknutom prirodom izgrađeno je turističko etno-naselje Kraljevsko selo Kotromanićevo Idealno mesto za beg iz užurbanog grada, gde se, kažu neki posetioci, “do besvesti” može uživati u očuvanoj prirodi, starinskom kraljevskom ambijentu i autentičnoj arhitekturi bosanskih kraljeva.
Smešteno je na 20 kilometara od Doboja na putu prema Derventi. Nazvano je po Kotromanićima, srpskoj vladarskoj dinastiji srednjovekovne Bosne, koja je vladala od 1250. do 1463. godine, počev od bosanskog bana Prijezde, koji ulazi u istoriju tokom krstaških ratova 1234-1239. godine do Stefana Tomaševića Kotromanića, poslednjeg kralja ove vladarske porodice, koji je do pogubljenja 1463. pokušavao da odbrani državu od napada Turaka.
Etno-selo obuhvata pijacu domaćih rukotvorina i domaćih eko proizvoda, dečje igralište, vodenice i druge zabavne sadržaje, jezero, kamp i odmorište za kamp, prostor namenjen umetnicima tokom umetničkih kolonija. Pored šetnje po netaknutoj prirodi brežuljkastih predela Vučjaka, posetioci mogu razgledati srednjovekovne tvrđave u okruženju – Doboju, Modriči, Maglaju, Tešnuju, Slavonskom Brodu. Tu su i nezaboravni viteški turniri ili pecanje na rekama Bosni, Veličanki i Ukrini, paraglajding na Ozrenu, vožnja bicikla po Preslici, Ozrenu, Vučjaku i Krnjinu.
Srodstvo sa Nemanjićima
Potomci Stefana Tomaševića Kotromanića Sigismund i Katarina, preobraćeni su u islam, padom Bosne pod tursku vlast. Uživali su titulu bana do krunisanja Tvrtka Prvog za kralja Srba 1377. godine, potvrđenog srodstvom sa Nemanjićima, budući da je on bio unuk ćerke kralja Dragutina, Jelisavete, koja je bila udata za Stefana Prvog Kotromanića. Glavni posedi Kotromanića su se nalazili u srednjoj Bosni, u dolini reke Bosne do Vranduku i u župi Lašvi, a od značajnijih gradova su posedovali Visoko, Sutjesku, Bobovac, Fojnicu i okolna rudarska naselja.
