Mladi u Srbiji iznedrili su nov simbol popularne kulture i pokazali kako se formira srpski dvoglavi orao.
Na društvenim mrežama pojavili su se snimci na kojima se mladi u Srbiji snimaju pokazujući simbol srpskog dvoglavog orla i to rukama.
On se formira spajanjem srpskog simbola tri prsta obe šake, a na snimcima koji su preplavili društvene mreže čuju se nacionalne pesme i vide motivi srpstva.
Ovaj trend izazvao je različite reakcije na društvenim mrežama, a uglavnom su se svele na to – koliko je simbol originalan.
Имамо феномен на мрежама да су млади Срби изнедрили нови симбол српске популарне културе. Српски двоглави орао се формира спајањем српског симбола три прста обе шаке. Симболика дубља и јача од било које шиптарске! ?? ❤ pic.twitter.com/3QP6HSno3W
— Ђорђе Космет?? (@SKosmet) September 17, 2020
Mnogi veruju da je trend nastao kao odgovor na pokazivanje dvoglavog orla rukama od strane albanskog naroda.
Ovo se smatra nacionalističkom provokacijom i povezuje se sa konceptom “Velike Albanije”, a Srbi se dobro sećaju drona koji je prekinuo utakmicu reprezentacija Srbije i Albanije u Beogradu 2014 godine, noseći zastavu “Velike Albanije”.
Brojni su i primeri provokacije albanskih fudbalera i pevačica, koji su neke svoje uspehe proslavljali pokazujući rukama dvoglavog orla.
Simbolika dvoglavog orla
Prema domaćim izvorima nema sumnje da je motiv dvoglavog orla u Srbiji preuzet iz vizantijske amblematske tradicije, kao i motiv krsta sa ocilima između krakova i to na tri različita načina:
1. Dobijanjem titula od Vizantijskog carstva (još je Stefan Prvovenčani od vizantijskog cara dobio titulu sevastokratora, a i Stefana Nemanju je na mesto velikog župana postavio vizantijski car)
2. Brakovima srpskih vladara sa vizantijskim princezama (verovatno je i velika županica Ana, žena Stefana Nemanje bila grčkog, carskog porekla, a i Stefan Prvovenčani bio je oženjen Jevdokijom, ćerkom vizantijskog cara Aleksija III Anđela)
3. Proglašenjem carstva (Srbija je, za razliku od Rusije, to učinila samoinicijativno još za života Vizantije, krunisanjem Stefana Dušana za cara Grka i Srba 1346.)
U Srbiji do Dušanovog carstva, simbolika orlova na vladarskoj odeždi primenjivana je manje strogo i formalno nego u Vizantiji i ostala je ograničena na vladare i njihove najbliže srodnike.
Najstarijim prikazom dvoglavih orlova u srednjovekovnoj Srbiji mogao bi se smatrati onaj na odeždi kneza Miroslava, na njegovom ktitorskom portretu u crkvi Svetog Petra i Pavla u Bijelom Polju. Ova freska potiče iz 14. veka, ali se veruje da je verna kopija originalne, s kraja 12. veka.
Dvoglavi orlovi javljaju se, pre svega, kao motiv na odeći vladara prikazanoj na srednjovekovnim freskama. Javljaju se i na supedionima (jastucima na kojima, prikazani na freskama, stoje srednjovekovni pravoslavni vladari), u dekorativnom fresko slikarstvu i u spoljašnjoj plastici manastira, od 13. do 15. veka. Motiv dvoglavog orla na pečatima i novcu javlja se tek u drugoj polovini 14. veka.
Posle Nemanjića, motiv dvoglavog orla koristile su i druge srpske srednjovekovne dinastije: Kotromanići, Lazarevići, Brankovići i Crnojevići. Oni su, pored drugih simbola i svojih porodičnih grbova, koristili Nemanjićkog orla, ističući time svoje pretenzije na državno-pravno nasleđe dinastije Nemanjić.
Zato, nema sumnje da je još u srednjem veku dvoglavi orao bio osvedočeni simbol dinastije Nemanjić (i drugih srpskih dinastija) i istovremeno simbol srpske državnosti. To potvrđuju i zapadni pisani izvori 14. i 15. veka.
