Nismo kapitulirali!

EPA

Treća armija nije izgubila rat 1999. Te godine nije kapitulirala, kako to pojedinci žele da predstave. Ako je neko kapitulirao onda se to može pripisati tadašnjoj vlasti koja je prihvatila kompromis i naredila Komandi Treće armije da povuče svoje jedinice sa Kosmeta. I što je još važnije da se zapamti: ne samo da Treća armija nije kapitulirala, već je jedina armija na svetu koja je preživela i opstala, posle sukoba sa najjačom vojnom alijansom. Zbog toga će ta 1999. godina u istoriji ostati upamćena po neviđenom heroizmu jednog malog naroda i njegovih najboljih sinova – vojnika Treće armije.

Ovo u ekskluzivnom intervjuu za “Vesti” iz zatvora u Finskoj, a povodom 25 godina od početka NATO agresije poručuje bivši načelnik Generalštaba VJ i ratni komandant Treće armije VJ general Nebojša Pavković.

Mnogi se neće složiti sa vama da je tadašnja Treća armija VJ pobedila NATO na KiM?

– Bez obzira na sve manipulacije, laži i pokušaje prikrivanja i prekrajanja stvarnih događaja, Treća armija VJ je u odbrani Kosova i Metohije i juga Srbije dobila kopneno-vazdušnu bitku u zoni svoje odgovornosti, uspešnim vođenjem protivvazdušne, protivterorističke, protivpešadijske i protivartiljerijsko-raketne borbe, i uspela da smanji efekte razornog dejstva agresorskih vazdušnih snaga i sačuva ljudstvo i ratni materijalni potencijal. Svi ciljevi iz moje odluke za izvođenje strategijske odbrambene operacije su ostvareni, kao rezultat vrhunske obučenosti i herojske borbe svih pripadnika Armije, koji su borbom “prsa u prsa” sprečili ulazak agresora i tzv. OVK na teritoriju Kosova i Metohije i juga centralne Srbije. A sve što se događalo posle agresije je političko-diplomatski kompromis.

Ove godine se navršilo 25 godina od agresije NATO na tadašnju SRJ. Kako gledate na ovaj datum?

– Emocije su i pozitivne i negativne. Pozitivne jer sam ponosan što sam bio čelni čovek Treće herojske armije koja se sa svojim jedinicama našla na težištu strategijske odbrane zemlje. To je bio veliki izazov, ne samo za izvršenje namenskih zadataka Armije, već i za ukupan opstanak zemlje. Poznato je da je agresor na zonu odgovornosti Treće armije usmerio težište udara i praktično u toku 1999. godine kontinuirano izveo tri agresije: nastavio sa unutrašnjom terorističkom agresijom koju je započeo još 1998. godine, zatim izveo oružanu agresiju neviđenih razmera, a posle potpisivanja Vojnotehničkog sporazuma i Rezolucije 1244, doveo svoje snage na deo suverene države SR Jugoslavije, odnosno Srbije i oteo nam Kosmet. Na kraju, nastavljena je agresija srednjeg intenziteta, uz primenu najraznovrsnijih metoda specijalnog rata koja i danas traje.

Odbranili zemlju, sačuvali ljude

Koje su najveće tekovine odbrane 1999. godine?

– Najveća tekovina je odbrana svete srpske zemlje Kosova i Metohije i činjenica da jedinice Treće armije nisu dozvolile agresoru da zauzme i pedalj srpske zemlje. Druga najveća tekovina što je Treća armija uspela da preživi i opstane kao strategijska grupacija u sukobu sa najjačom vojnom alijansom na svetu. Pored toga najznačajnija tekovina je što smo uspeli da sačuvamo živote naših vojnika i starešina, ratnu tehniku i borbene potencijale od uništenja. Jedna od tekovina je i ta što je naša borba dala veliki doprinos svetskoj borbi protiv hegemonizma, i nadu i veru da je moguć pravedniji svet.

Luč slobode i nepokora

Treća armija VJ se tada suočila sa gotovo 40 puta jačim neprijateljem.

– Mi nismo imali izbora. Pripadnici Treće armije hrabro su se suprotstavili naletu novog svetskog poretka zbog čega je naša borba, protiv takvog protivnika, obeležila epohu i naišla na divljenje celokupnog miroljubivog sveta. Ta borba je dala veliki doprinos svetskoj borbi protiv hegemonizma, jer je dala nadu i veru da je moguć pravedniji svet. Da pojasnim. Treća armija je branila zemlju na težištu odbrane, na pravcu glavnog udara 19 vojnotehnički najjačih zemalja sveta, koje su bile 37 puta vojno jače od SR Jugoslavije, sa 744 miliona stanovnika, spram naše zemlje od 11,5 miliona, i koje su bile 670 puta ekonomski jače od nas. Pitao sam se tada kakav je to rat sa takvim odnosom snaga? Rat koji nije ničim izazvan! I koji nije odobrio Savet bezbednosti UN! I da li je agresor morao da angažuje tako velike snage protiv jedne male zemlje i njene vojske? I danas se prisećam poruke koju sam uputio vojnicima i starešinama u februaru 1999. godine, pred agresiju u kojoj sam pored ostalog napisao: “Voljom svetskih moćnika ugrožen je najsvetliji deo, kolevka naše nacije i otadžbine, ugrožen je Kosmet. Ugrožena je kolevka srpske državnosti, duhovnosti i kulture. Hoće da nam ugase luč slobode i nepokora.”