Jedna od najvećih kopnenih životinja svih vremena nastanjivala je teritoriju između današnje Tibetanske visoravni i Pakistana pre više od 25 miliona godina, potvrdili su očuvani fosili džinovskog nosoroga.
Pre 26,5 miliona godina, delovi regiona u kome su fosili pronađeni bili su prožeti vlažnim šumama, pružajući utočište jednom od najvećih sisara koji su ikada hodali kopnom.
Novootkriveno stvorenje, predstavljeno u naučnom časopisu “Commucation Biology”, izumrli je rođak današnjeg nosoroga. Životinja je bila teška oko 24 tone, što je četiri puta više od današnjih afričkih slonova, a samo njena lobanja bila je dugačka više od metra.
To je najnovija poznata vrsta u grupi džinovskih nosoroga bez rogova koji su živeli širom centralne Azije u periodu od pre 50 miliona godina do pre 23 miliona godina.
How did the giant rhino #Paraceratherium disperse across Tibet?https://t.co/aCYr9LKpO2 pic.twitter.com/rOHqWDrCL5
— Lukas VF Novak (@animalculum) June 17, 2021
Inače, “Paraceratherium linxiaense”, kako je nosorog nazvan, i njegovi srodnici poznati su po ogromnim dimenzijama. Smatra se da je prosečna odrasla jedinka bila viša od pet metara do ramena i da je imala vrat dug oko dva metra.
Poređenja radi, današnje žirafe su visoke nepunih šest metara.
Zahvaljujući položaju, pronađeni fosili, uključuju očuvanu kompletnu lobanju i kičmene pršljenove, i velika su pomoć “u popunjavanju porodičnog stabla životinja paraceraterijuma”.
Fosili ovih životinja su retki i često fragmentirani, što otežava prikazivanje evolucije i širenja roda. Smatra se da im je dugogodišnje stanište grupe bila Centralna Azija, ali prva vrsta paraceraterijuma živela je u današnjem zapadnom Pakistanu.
Istraživači koje je vodio Tao Deng, paleontolog sisara sa kineskog Instituta za paleontologiju i paleoantropologiju kičmenjaka u Pekingu, sada su otkrili da je nova vrsta “P. linxiaense” bila usko povezana sa pakistanskim “P. Butgiense”, a to nagoveštava poreklo pakistanskog nosoroga.
Pronađeni fosili izvučeni su iz peščara centralnog kineskog basena Linkija.
Pedesetih godina prošlog veka poljoprivrednici u tom području tvrdili su da su pronašli “zmajeve kosti”. Jedno vreme su ti ostaci prodavani medicinskim kompanijama i korišćeni su kao sastojci tradicionalnih kineskih lekova.
Od osamdesetih godina prošlog veka, paleontolozi sa Instituta za paleontologiju i paleoantropologiju kičmenjaka proučavali su stene bazena Linkija i bogatstvo fosila iz tog područja.
Nova otkrića sugerišu da su se džinovski nosorozi slobodno kretali hiljadama kilometara između Centralne Azije i indijskog potkontinenta pre 30–35 miliona godina.
Klima i geografski obrasci
Klimatski uslovi u to vreme “dozvoljavali su gigantskom nosorogu da ode ka severu u Centralnu Aziju”, navodi se u studiji.
Podaci iz nove studije pomažu u otkrivanju geografskih obrazaca koji su upravljali kretanjem džinovskih nosoroga.
Tako na primer, “Katalog džinovskih fosila nosoroga” u novom istraživanju sugeriše da životinje nikada nisu prešle iz Azije u Evropu preko planine Ural, ukazujući na to da je planinski lanac mogao da deluje kao prepreka.
Istraživanje takođe može pomoći da se objasni kako su ogromna stvorenja stigla u današnju Tursku, gde su takođe pronađeni fosili nosoroga. U naučnom radu se sugeriše da su se, nakon što su džinovski nosorozi stigli u današnji Pakistan, probili u Tursku preko današnjeg Avganistana i Irana.
Neki fosili koji pričaju ovu priču, međutim, sada su izgubljeni i nedostupni onima koji se bave naučnim istraživanjima. Zbirka od 300 fosila sakupljenih u Pakistanu – uključujući ostatke gigantskih nosoroga, stradala je 2006. godine zbog bombardovanja.
U slučaju novootkrivene vrste, fosili su na sigurnom, u paleozoološkom muzeju Heženg u kineskoj severno-centralnoj provinciji Gansu.
Naučnicima sledi rad na detaljnijem opisu giganta, uključujući rekonstrukciju mišića i precizniju procenu njegove telesne mase.
