Abu Mali je kontrolisao mudžahedine i do 2000. godine kada je pod pritiskom lokalnih vlasti u Maglaju (uz podršku vlade Sjedinjenih Američkih Država, OHR, kancelarije UN i Oebsa) na Aliju Izetbegovića. morao, zajedno sa svojim vojnicima i misionarima da napusti selo Bočinju u kojem je boravio i delovao, ali i samu BiH.
Praktično, već od početka 1993, prisustvo mudžahedina, izgled, ponašanje i način primene vere i praktikovanja verskih običaja ubrzo su postali izvor čestih konflikata i sa lokalnim muslimanskim stanovništvom i pripadnicima Armije BiH, kojima su navodno došli da pomognu. “Pomoć muslimanskoj braći” u Bosni i tokom rata, ubrzo je postala teret jer su mudžahedini iz Egipta, Saudijske Arabije, Sudana, Jemena, Alžira… pokušavali vrlo agresivno da promene sekularni način života stanovništva, navike i sistem vrednosti naturajući sasvim nepoznate oblike ponašanja ovdašnjem stanovništvu.
Centar u Milanu
“Više međunarodnih istraga naknadno je utvrdilo da su u dolasku islamskih dobrovoljaca asistirale neke međunarodne humanitarne organizacije, kao i deo vlasti u Sarajevu. Početkom ’90-ih kao glavni centar za okupljanje i slanje dobrovoljaca u BiH služio je Islamski institut za kulturu (ICI) u Milanu, na čijem je čelu bio šejh Anvar Šaban, verski vođa mudžahedina u BiH. Kasnije istrage italijanskog i američkog pravosuđa povezale su ICI sa više terorističkih napada i označile ga kao ‘glavni punkt Al Kaide u Evropi”, navodi Galijašević.
Brutalna ubijanja i mučenja
Galijašević kaže da su u predmetu “Tužilac protiv Rasima Delića” u Haškom tribunalu utvrđene tri serije zločina. To argumentuje citirajući delove iz presude.
“…ubistvo i okrutno postupanje u vezi s tri incidenta: (1) Maline-Bikoši u junu 1993, (2) Livade i logor Kamenica u julu i augustu 1995. i (3) logor Kamenica i Kesten u septembru 1995. Prvi incident odnosi se na lišavanje života oko 24 zarobljenih bosanskih Hrvata, civila i vojnika Hrvatskog veća odbrane, koje su izvršili strani muslimanski borci poznati kao mudžahedini. Navodi se da je u tom istom incidentu iz vatrenog oružja ranjeno još najmanje šest pojedinaca bosanskih Hrvata. Navodi se da su se krivična dela odigrala u junu 1993. u selu Bikoši u opštini Travnik u srednjoj Bosni. Drugi incident odnosi se na lišavanje života trojice zarobljenih vojnika Vojske Republike Srpske, te na okrutno postupanje sa zarobljenim pripadnicima VRS u julu i augustu 1995., koje su izvršili mudžahedini iz takozvanog odreda El mudžahedin, za koji tužilac tvrdi da je bio u sastavu Armije BiH. Navodi se da su krivična dela počinjena u selu Livade u opštini Zavidovići i u logoru kojim je upravljao odred El mudžahedin u dolini reke Gostović u blizini Zavidovića. Taj logor bio je poznat i kao logor Kamenica. Navodi se da su počinioci tih krivičnih dela pripadnici odreda El mudžahedin.
Treći incident odigrao se u septembru 1995., a odnosi se na lišavanje života dvojice vojnika VRS u blizini sela Kesten u opštini Zavidovići, kao i na okrutno postupanje i lišavanje života oko 52 zarobljenih vojnika VRS, lišavanje života jednog starijeg Srbina i okrutno postupanje s desetoricom zarobljenih vojnika VRS u logoru Kamenica. Ponovno se navodi da su počinioci bili vojnici odreda El mudžahedin.
Iako teške zločine Tužilaštvo u Hagu, naziva incidentima, ipak su ove tri serije zločina dokazane i nepobitne, bez obzira na suženu odgovornost za njih. O zločinima pripadnika odreda El mudžahedin u Haškom tribunalu se govori i u presudi Hadžihasanović-Kubura.”
“Na 760. stranica detaljno su objašnjeni mnogi zločini u srednjoj Bosni, ubijanja u raznim kampovima i logorima u Zenici, a posebno onima u Kazneno-popravnom domu, u muzičkoj gimnaziji, mučenjima i ubijanjima civila srpske i hrvatske nacionalnosti. Istovremeno, ova presuda detaljno je opisala nastanak i delovanje Trećeg korpusa, razmatrajući ulogu svih brigada ovog korpusa, a posebno njihovu vezu sa mudžahedinima. Iako se i u analizi Trećeg korpusa bavio odredom El mudžahedin Haški tribunal je posebno, u ovoj presudi na 138 strana (od str. 124.-do 262.) analizirao sve dokaze vezane za mudžahedine od njihovog dolaska u BiH, paravojnog delovanja do organizovanja u jedinice Trećeg korpusa, njihovih vojnih baza i posebnu njihovih zločina, načina njihovog izvršenja, verskoj motivaciji i brutalnosti.”
