Prema podacima o Mrsaću, u oblasti iznad Ibra, Mirosavići su starosedeoci, upravo sa slavom Đurđevdan.
Reč "starosedelac" se u nas ustalila zbog mnogobrojnih seoba i premeštanja stanovništva u teškim istorijskim uslovima tokom turske vladavine, pa se za svaku porodicu koja je u nekom selu živela bar vek i po pre početka Cvijićevih ispitivanja, kraje 19. i početkom 20. veka, govorilo da su – starosedeoci.
Selo se spominje još u Žičkoj povelji, ali samo kao feud, dok se u turskim defterima 1528. spominju samo imena seljaka-kmetova, bez prezimena. Pored slovenskih, ima i "vlaških" imena.
O stanovništvu Mrsaća znamo tek iz čibučkih deftera 1821-22. godine, u kojima su prikazani imovno stanje porodica i obaveze prema državi. Tu se prvi put spominje Radosav Mirosavić sa "osam komada brava" (sitne stoke). Prema popisima, 1822. je zabeleženo jedno domaćinstvo Mirosavića, 1831. i 1836. po tri domaćinstva, 1863. pet i 1990. godine 13 domaćinstava. Sve vreme slava im je Đurđevdan.
Mirosavića sa slavom Jovanjdan ima u kosmajskom selu Drlupa, a poreklom su od Trebinja. Nije isključeno da su i oni tu došli iz Stare Crne Gore, a usput, na primer, u Pivi, promenili i slavu.
Za Lugonje u Donjem Hrasnom, u Hercegovini, koji slave Đurđevdan, tvrdi se da su u 18. veku došli iz Pive gde su se prezivali Miroslavići! Ipak, najverovatnijim se čini da su poreklom iz još južnijeg kraja, iz Crmnice, tačnije iz sela Sotonići, od od Mirosaljića-Boškovića.
