Dokumentarni film “Dijanina deca”, posvećen Dijani Obekser – Budisavljević koja je iz logora Jasenovac spasila 7.500 srpskih mališana, premijerno je prikazan u Melburnu u okviru komemorativno-obrazovnog programa posvećenog žrtvama Holokausta i genocida u Jugoslaviji tokom Drugog svetskog rata.
Australijska srpska kulturna fondacija iz Melburna ovaj važan događaj upriličila je u sali crkve Sveta Trojica u Bransviku, gde su pored čnaših qudi prisustvovali i gosti iz jevrejske i romske zajednice. Film je “Dijanina deca” sniman je u Hrvatskoj, BiH, Austriji i Srbiji, a sagovornici su bivši logoraši Jasenovca i eminentni istoričari.
Autorka filma Slađana Zarić se preko video linka iz Beograda obratila prisutnima u Melburnu i istakla da je ovo bila najveća akcija spasavanja dece u Drugom svetkom ratu
– U logoru u Jasenovcu stradalo je 19.403 srpske, jevrejske i romske dece. Bilo bi ih više da nije bilo Dijane – istakla je Slađana.
On je ukazala da je Nemac Oskar Šindler spasao više od 1.000 poljskih Jevreja, Irena Sendler iz varšavskog geta izvela oko 2.500 jevrejske dece, a Dijana Budisavljević je od sigurne smrti spasila više od 7.500 srpskih mališana.
Prisutni u Melburnu su minutom ćutanja odali poštovanje svim žrtvama holokausta na prostoru bivše Jugoslavije. Mile Pavić, rodom je iz okoline Stare Gradiške i iz wegovog sela su mnoga deca odvedena u zloglasni logor smrti u Jasenovcu, a većina porodice ubile su mu ustaše. On je u ime srpske zajednice simbolnieno tokom komemoracije položio cvet kao pomen svim žrtvama holokausta. Ispred jevrejske zajednice to je učinio Pol Grinvald, gost koji je holokaust preživeo u Francuskoj, a u ime Roma Sava Nika, eiji su elanovi porodice stradali tokom fašističke okupacije Vojvodine.
Preživela bes Maksa Luburića
Dijana Budisavljević (1891-1978) bila je Austrijanka i medicinska sestra iz Insbruka s devojačkim prezimenom Obekser. Udala se za Srbina iz Hrvatske, hirurga Julija Budisavljevića i preselili su se u Zagreb 1919. godine. Za vreme NDH organizovala je slanje pomoći ženama i deci u ustaškim logorima. Organizovala je i izvlačenje majki i dece koje je udomljavanja u porodice, bolnice i dečje domove. Opisala je u dnevniku mučewa i stradawa kao i susrete s nekim od najvećih zločinaca poput Maksa Luburića koji je bio besan što mora da joj preda decu.
Krajem maja 1945. agenti OZNE oduzeli su joj albume s fotografijama dece i kartoteku, iako nije bila završena identifikacija i repatrijacija. Razočarana i zaboravljena, vratila se u rodni Insbruk.
