Na današnji dan rođen je Petar Lubarda, jedan od najvećih jugoslovenskih i srpskih slikara 20. veka.
Petar Lubarda rođen je 27. jula 1907. u Ljubotinju nedaleko od Cetinja, od oca Đura I. Lubarde, oficira crnogorske vojske, a potom potpukovnika Vojske Kraljevine Jugoslavije, i majke Marije M. Vujović, domaćice. Imao je petoro braće i sestara.
Osnovnu školu je pohađao u Ljubotinju, Cetinju i Herceg Novom, a gimnaziju u Herceg Novom, Šibeniku, Sinju i Nikšiću gde počinje da slika.
Studije slikarstva započeo 1925. godine u Umetničkoj školi u Beogradu, a nastavlja kratko u Parizu 1926. na Académie des Beaux Arts. U Crnu Goru se vraća 1932. i iste godine dolazi u Beograd. U Parizu drugi put boravi od 1938. do 1940.
Prvu samostalnu izložbu imao je 1925. u Nikšiću a potom 1927. i 1929. u Parizu i Rimu. Od 1927. godine učestvovao je na mnogobrojnim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu.
Bio je član Društva srpskih umetnika “Lada” od 1938, Grupe “Samostalni” od 1951, kao i ULUS-a, ULUCG-a i SULUJ-a.
Ratne godine od 1941. do 1944. provodi u zarobljeništvu u logorima u Nemačkoj i Italiji. Njegovog oca, kraljevskog oficira streljali su partizani, pa je izvesno vreme, kao ideološki nepodoban, imao problema u umetničkoj karijeri.
Od 1945. radi kao profesor na Likovnoj akademiji u Beogradu. Godine 1946. odlazi na Cetinje gde učestvuje u fomiranju prvih stručnih likovnih institucija u Crnoj Gori: otvara se Umjetnička škola na Cetinju u koji je bio predavač i direktor. Škola se 1947—1948. premešta u Herceg Novi. U Beograd se vraća 1950. godine gde ostaje do kraja života.
Dopisni član SANU postaje 1959, a redovni 1961. godine. U SANU je ostavio pismo u kojem zahteva da se pri svakom izlaganju njegovih dela obavezno naglasi da je po narodnosti Srbin.
Slikarsku zaostavštinu poklonio je Beogradu 1973. godine. Bio je oženjen Verom (umrla 2008. godine). Njihova kuća je pretvorena u legat (Legat Atelje Petra Lubarde) i obnovljena 2012. godine, a za publiku je otvorena 2014. godine.
U potrazi za svojim slikarskim identitetom nije polazio ni od jedne škole ili pravca. Njegovo slikarstvo prošlo je kroz nekoliko faza, ali svojim opusom Petar Lubarda ostaje jedan od najdubljih i najosećajnijih kolorista srpske umetnosti.
Među poznatija dela spadaju: Zaklano jagnje (1940), Bitka na Vučjem dolu (1950), Kamena pučina (1951), Guslar (1952), Konji (1953), Kosovski boj (1953), Usamljeni jahač (1969), kao i Zora nad Beogradom (1972).
Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
