Na današnji dan, 2. juna 1969, dogodila se teška saobraćajna nesreća kod sela Kamenica, u kojoj je stradao legendarni košarkaš Radivoj Korać.
Velikan svetske košarke, poginuo je u 30. godini, u nesreći 12 kilometara od Sarajeva, posle meča Jugoslavije i selekcije BiH. Postao je prvi sportista koji je sahranjen u Aleji velikana u Beogradu, a bio je najbolji strelac Evropskog prvenstva četiri puta, od 1959. do 1961.
MVP je bio 1961, sedam puta je bio najbolji strelac Prve lige Jugoslavije, što je bio samo deo bogate karijere, a veliki broj venaca u Aleji velikana govori o sećanju na asa.
Korać je kao igrač OKK Beograda nastupao na raznim evropskim takmičenjima. Tri puta je proglašen za člana najboljeg evropskog tima. Na utakmici Kupa evropskih šampiona protiv Alvika iz Stokholma 1965. godine, Korać je postigao 99 poena (utakmica se završila rezultatom 155:57) i zamalo srušio rekord Vilta Čejmberlena koji je 2. marta 1962, na utakmici između Filadelfija Voriorsa i Njujork Niksa, postigao 100 poena.
Inače, Radivoj je počeo da igra za BSK (OKK Beograd) sa 16 godina i igrao je krilnog centra sa visinom od 193 cm, a trener mu je bio Borislav Stanković. Sa OKK Beogradom Korać je osvojio četiri prvenstva Jugoslavije (1958, 1960, 1963, 1964) Korać je bio prvi strelac i igrač Standarda iz Liježa, prvaka Belgije (1967/68), igrajući za Petrarku iz Padove, bio je prvi strelac prvenstva Italije (592 poena na 22 utakmice).
Bio je najbolji strelac prvenstva Jugoslavije sedam godina uzastopno, što je najviše u istoriji jugoslovenske košarke, sa prosekom poena po utakmici od 32,7. Korać je bio poznat po svom karakterističnom izvođenju slobodnih bacanja, sa dve ruke odozdo, držeći loptu pre šuta neposredno iznad terena, takozvano iz bunara.
U Belgiji je jednom prilikom bio gost u vrlo gledanom televizijskom šou-programu. Na pitanje voditeljke koliko slobodnih bacanja može pogoditi iz 100 pokušaja, Korać je odgovorio da može pogoditi 70 do 80. U tom trenutku se pomerila zavesa u studiju iza koje je stajao koš. Voditeljka je zamolila Koraća da gledaocima potvrdi svoju tvrdnju na licu mesta, a Korać je pogodio sva slobodna bacanja.
Za jugoslovenski nacionalni tim je debitovao 1958. Za reprezentaciju Jugoslavije je igrao na četiri Evropska prvenstva i na tri je bio prvi strelac (Beograd 1961.-216, Vroclav 1963.-239, Moskva 1965.-195). Sa reprezentacijom je osvojio dve srebrne medalje na Evropskim prvenstvima (1961, 1965), dve na Svetskim prvenstvima (1963, 1967) i Olimpijskim igrama 1968., kao i bronzanu medanju na Evropskom prvenstvu 1963. Odigrao je ukupno 157 međunarodnih utakmica i postigao 3153 poena, sa za tadašnje standarde visokim prosekom od 20,1 poena po utakmici.
Studirao je na Elektrotehničkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Jednom je odbio ponudu Crvene zvezde, iako mu je Aleksandar Gec, ondašnji direktor Crvene zvezde, nudio dvosobni stan i automobil Fijat 1300. Bio je veliki poznavalac i ljubitelj muzike i pretpostavlja se da je prve ploče Bitlsa u Beogradu, doneo on.
FIBA je 1971, na predlog tadašnjeg generalnog sekretara Vilijama Džounsa, u Koraćevu čast pokrenula takmičenje Kup Radivoja Koraća, a košarkaške utakmice nisu odigravane 2. juna po odluci Košarkaškog saveza Jugoslavije. Pehar koji se dodeljivao pobedniku ovog takmičenja nazvan je „Žućkova levica“. Ovo evropsko takmičenje je ugašeno 2002. a Košarkaški savez Srbije i Crne Gore je promenio ime svog nacionalnog kupa u Kup Radivoja Koraća.
Ulice sa njegovim imenom postoje u Beogradu, Nišu, Novom Sadu, Kragujevcu, Mladenovcu, Pančevu, Rumi i u rodnom Somboru. U prostorijama OKK Beograd su izložene njegove patike i dres sa brojem 5, koji je zauvek povučen. U Alkobendasu, predgrađu Madrida, 1. marta 2007. otvorena je Kuća slavnih Međunarodne košarkaške organizacije. U Kuću slavnih je primljeno 38 ličnosti, od kojih i pet igrača, trenera, sudija i košarkaših radnika iz Srbije. Među njima je i Radivoj Korać.
