U "Gornjoj Krajini", Milan Radeka navodi dva prezimena sa istim korenom: Kotur i Koturov sa istom krsnom slavom Sv. Nikola.
Prema podacima "Pakračkog šematizma", u Grabovac u Slavoniji (i čitavo ovo područje), Srbi su se naseljavali posle oslobođenja od Turaka 1691. godine. Tako u popisu iz 1755. Srbi ovde preovlađuju nad Hrvatima i nadalje se kaže: da su se "doselili većinom strujama iz Bosne, a nešto i iz križevačke Krajine… Ova struja (Srba) bila je toliko jaka, da hrvatski doseljenici nisu ni ulazili u taj kraj, a nisu to činili ni kasnije."
Prema podacima šematizama za teritoriju Bosne, ustanovili smo mesta obitavanja Kotura krajem 19. veka, a pretpostavljamo da ih je ovde bilo i mnogo pre nego što kazuju crkveni podaci.
Ovde su evidentirani samo Koturi i to isključivo sa istom krsnom slavom kao i naši čitaoci – Sv. Nikola. Zapažamo da su bili koncentrisani uglavnom u zapadnoj i severozapadnoj Bosni, u parohijama oko Dubice, Gradiške i parohiji Peći, kod Livna. Ovo poslednje mesto ukazuje na jedan od mogućih puteva Kotura prema Bosni. Sudeći po tome, oni nisu ni ovde, u Bosni, autohtoni.
U Pounju, u selu Benakovac, pominje se toponim Koturov brijeg, po nekom Koturu poreklom iz Dubovika, koji je tu imao naslon (tor) za ovce. Inače, kako kaže autor ove monografije s početka 20. veka, "selo je skorijeg postanka i tu su imali stanove samo muslimani iz Turskog Dubovika i Podkalinja. Od pravoslavnih je samo Kotur imao stan." Inače, nadalje se kaže da su, prvi srpski stanovnici pomenutog sela, bili doseljenici posle oslobođenja od Turaka i to iz Dalmacije i Like.
Kad je selo Malić-begov Dubovik opustelo posle Laudonovog rata, u drugoj polovini 18. veka, prva se iz Like, početkom 19. veka, naselila porodica Kotur. Oni su bili samo jedna kuća sa slavom Nikoljdan. Autor kaže da su ih zvali i Malivuk, ali je nejasno da li im je to bio nadimak ili staro prezime, i dodaje: "Bogati su, a slabo se množe." Živeli su u zaseoku Zbjeg.
Bio je i zaselak Drobnjaci, sa porodicama Mandić, Banjac, Drljača, Mazalica, što bi ukazivalo na njihovo poreklo iz oblasti Stare Hercegovine, a ranije iz Stare Srbije, to jest Kosova i (ili) Raške. Koturi su zabeleženi u još jednom selu u Pounju, u selu Mutnik. Ovde su se, kaže izvor, naselili posle okupacije Bosne (1868. godine) iz sela Kršlje, Kordun. Slave Nikoljdan.
Prezime Kotur i izvedena Koturov, Koturović i Koturić, nesumnjivo je nastalo po nadimku, a on prema okruglom predmetu koji se kotrlja, a nazivamo ga i kolut. A predak je taj nadimak najverovatnije dobio po svom dinamičnom karakteru i odgovarajućem, biće nemirnom, ponašanju!
