Srpske epske pesme, čak i one novije, vrve od mitoloških motiva kakvi se susreću u sličnim pesmama od Indije do Grčke, sve do zapadne i severne Evrope. “Smrt Marka Kraljevića”, iako se računa u kratke, sa svega 166 stihova, nudi najbogatiji izbor mitskih i religijskih motiva. Tu najpre u oči upada Markov konj, koji suzama i posrtanjem predskazuje smrt svog gospodara, baš kao Ksant, konj najpoznatijeg heroja antike Ahileja.
Glavni junak te pesme je nepovrediv, a takav je i junak “Ilijade” ili germanski Zigfrid. On živi tri stotine godina, što je takođe antička osobina. Pojavljuje se i vila, čuvarka vode u planini, koja proriče budućnost, što su činile i starinske nimfe. Nailazi se i na gatanje iz ogledala vode, koji je pevač Filip Višnjić ubacio i u “Početak bune na dahije”. Tu je i magijski čin bacanjem topuza u more, kad Marko proriče kada će se ponovo roditi junak njegovog kalibra.
Smrt Marka Kraljevića je Filip Višnjić opevao krajem 18. ili početkom 19. veka, ali su običaji koje je u pesmu uneo mnogo stariji, čak i od istorijskog Marka. O tome najbolje govore postupci glavnog junaka pošto je saznao da će uskoro umreti. On ubija svog vernog konja Šarca, i uništava sve svoje oružje. Mnogi stari narodi od Indije do Germanije sahranjivali su svoje velikaše zajedno sa konjem i oružjem.
Još veće i bogatije žrtve prinete su ocu i sinovima u pesmi “Smrt majke Jugovića”, gde pevač veli: “Mrtvi nađe devet Jugovića, i desetog starog Jug Bogdana, i više nji devet bojni koplja, na kopljima devet sokolova, oko koplja devet dobri konja, a pored nji devet ljuti lava (pasa)”. Slični obredi su i u pesmama o smrti vojvode Kaice, Miloša Obilića i Zmaja Ognjenog Vuka. Narodni pevač je pokušao da im doda logiku. Tako je Marko konja i oružje uništio da ih ne bi uzeli Turci, a majka Jugovića je konje, pse i sokolove vratila u dvor, iako se žrtva, jednom ostavljena na grobu, više ne sme dirati.
