U Severnoj Koreji se Kim Il Sung nikada ne naziva pokojnikom. Za njegov rođendan se u taj isti mauzolej donose buketi cveća, a o Velikom vođi se govori kao o besmrtnom mudrom vladaru "koji mudro vodi zemlju".
U Pjongjangu se elita ove izolovane azijske države okuplja u tradicionalnim nošnjama jer se na dan smrti osnivača države ujedno i žali i slavi "ogroman uspeh i sloboda koju je Kim doneo".
Inače, Severna Koreja je država u kojoj čvrstom rukom vlada dinastija Kim, trenutno oličena u Kim Džong Unu, unuku prvog predsednika države. On ima titulu velikog maršala, dok je njegov otac Kim Džong Il nosio nadimak Dragi vođa.
Severna Koreja trenutno ima 16 ogromnih radnih logora rasutih po planinama i opasanih bodljikavom žicom pod naponom. Procenjuje se da je u tim logorima zatočeno oko 200.000 ljudi u svakom trenutku. Zatvorski gradovi u Severnoj Koreji često se porede sa Gulag logorom koji je postojao unutar Sovjetskog Saveza, gde su zatvorenici u najsurovijim uslovima bili prinuđeni na rad, a za najsitnija dela, kao što je krađa nekoliko zrna kukuruza, bili su likvidirani. Među zatvorenicima u Severnoj Koreji ima najčešće prebeglih, izdajnika, ali i bivših političara koji su se suprotstavili tamošnjoj vladi.
Oaza za elitu režima
Glavni grad Severne Koreje, Pjongjang, nešto je kao samoproglašena utopija rezervisana za elitno stanovništvo. Naoružani čuvari patroliraju granicama kako bi sprečili siromašne, odnosno nižu klasu, da tu dođu. Najviše stanovnika Pjongjanga živi luksuzno u odnosu na one u drugim delovima Severne Koreje. Čak tri miliona građana više klase ima struju samo dva do tri sata dnevno. Ponekad, posebno u zimskom periodu, struja potpuno nestane, dok milioni ljudi pokušavaju da se bore sa niskim temperaturama.
