Dragan Kićanović rođen je u Čačku, 17. avgusta 1953. Košarku je prvo sa 13 godina igrao u lokalnom Železničaru, u periodu 1966/1971. U sezoni 1971/1972. je bio član Borca, a zatim je prešao u Partizan, čiji je dres nosio od 1972. do 1981. osvojivši tri prvenstva Jugoslavije (1976, 1979. i 1981), Kup Jugoslavije 1981. i dva Kupa Radivoja Koraća (1978. i 1979). Zatim je dve sezone branio boje italijanskog Skavolinija, s kojim je osvojio Kup kupova 1983. Karijeru je završio 1984. u francuskom Rasingu.
Za reprezentaciju Jugoslavije debitovao je 1973. u prijateljskom meču sa tadašnjim Sovjetskim Savezom, koju smo dobili 77:67. Osvajao je zlatne medalje na prvenstvima Evrope 1973, 1975. i 1977, srebrnu 1981. i bronzanu 1979. Sa svetskih prvenstava ima zlatnu medalju iz Manile, Filipini (1978), srebro iz San Huana, Portoriko (1974) i bronzanu iz Kalija, Kolumbija (1982). Osvojio je zlatnu medalju na Olimpijskim igrama 1980. u Moskvi, ali je nije lično primio. Naime, finalnu utakmicu protiv Italije završio je u bolnici, jer ga je teško povredio italijanski centar Dino Menegin nekoliko sekundi pre kraja. Medalju je umesto njega primio Zoran Slavnić. Za reprezentaciju je odigrao ukupno 211 utakmica i postigao 3.290 poena. Po prekidu igračke karijere postao je direktor KK Partizan. Bio je ministar sporta u Vladi Srbije, a potom predsednik JOK-a. U novinarskim anketama proglašavan je za najboljeg košarkaša veka (1995) i za najboljeg sportistu Jugoslavije svih vremena.
