Pregoreli odresci i automobilske trke, da li tako miriše u svemiru? Da li se ikad zapitali kako uopšte miriše svemir? Da li je u pitanju prijatan ili neprijatan miris saznaćete u nastavku teksta…
Ako ste bili na automobilskim trkama možda ste već dobili približan dojam kako je u beskrajnom međuzvezdanom prostoru.
To je jedna šarolika kombinacija vrućeg metala, roštiljskog dima i plinova koji se dobiju nakon sagorevanja dizela, a izvor i glavni krivac upravo takvog specifičnog mirisa su umiruće zvezde, navode naučnici.
Nusproizvod umiranja zvezda su određeni spojevi nimalo ugodnog mirisa – policiklični aromatični ugljikovodici (PAH). To su upravo one veze koji se oslobađaju roštiljanjem mesa.
Ti molekuli su rasuti po čitavom svemiru i zauvek plutaju okolo pojavljujući se u kometama, meteorima i svemirskoj prašini”, objašnjava Luis Alamandola, osnivač i voditelj Laboratorija astrofizike i astrokemije u NASA-inom jednom istraživačkom centru. Navodi se i kako su ti ugljovodonici moguća osnova najranijih oblika života na našoj planeti. Spomenuti policiklični aromatični ugljovodinici mogu da se nađu u uglju, nafti, pa čak i u hrani.
Ljudi, svakako ne mogu da osete miris svemira, ali astronauti koji izlaze iz Međunarodne svemirske stanice u “šetnju” mogu. Oni taj miris opisuju kao miris prženog ili pregorelog odreska.
Miris svemira je toliko izražen da je pre 3 godine NASA tražila od Stivena Pirsa iz kompanije koja se inače bavi proizvodnjom mirisa, da proizvede “miris svemira” za trening simulacije za astronaute.
– Nedavno smo proizveli i miris Meseca, a astronauti su ga uporedili s mirisom baruta – tvrdi Pirs.
Naučnici pojašnjavaju da je Sunčev sistem posebno aromatičan, jer je pun ugljenikdioksida uz malo kiseonika. Baš kao što je i kod automobila, ukoliko nema dovoljno kiseonika, počne da se javlja čađ i oseća se neprijatan miris.
Zvezde koje su bogate kiseonikom imaju aromu koja podseća na roštilj na ugalj, dok izvan Mlečnog puta mirisi mogu zaista da budu zanimljivi, tvrde naučnici.
U mračnim delovima svemira su molekularni oblaci puni čestica sitne prašine koje odlikuje cela paleta mirisa koja ide od slatkog šećera pa do sumporastog smrada trulih jaja.
