Glumac Jovo Maksić, odigrao je, kako kaže, ulogu života u filmu “Oluja” Miloša Radunovića. U ostvarenju koje govori o progonu 250.000 ljudi sa svojih ognjišta iz Hrvatske, igra običnog čoveka i vojnika Iliju, koji pokušava da spase svoju porodicu. I sam je bio deo izbegličke kolone pre 28 godina, ali njegovu priču publika neće videti u ovom ostvarenju.
Pravi je diskretni heroj. Pre serije “Kosti” u njegovim bravurama imala je privilegiju da uživa prvenstveno pozorišna publika. Rođen je 1972. u Bosanskom Grahovu, a do dolaska u Beograd živeo je u selu Plavno kod Knina gde je njegov otac radio kao sveštenik. Nakon progona došao je u Beograd gde je diplomirao glumu u klasi profesora Predraga Bajčetića. Posle prve godine u srpskoj prestonici, otišao je kući na raspust, bila je to 1995. godina. Tada se dogodila “Oluja”, 12 dana je u koloni putovao do Beograda. Gluma mu nije bila ni u pomisli kada je bio dete. Voleo je životinje, pa je završio srednju Poljoprivrednu školu u tadašnjem PKB-u. Imao je plan da ostane u Kninu i radi kao veterinarski tehničar. Međutim, u međuvremenu je upisao fakultet. Onda je otišao u vojsku, gde ga je već zadesio rat na pola služenja vojnog roka. Ostao je dole. U Kninu je 1993. godine osnovan festival Tvrđava, gde su dolazila pozorišta iz Srbije i Crne Gore i to je vrlo zanimljiv, kako kaže, period zato što su tada svi iz tih područja dolazili i gledali kulturna dešavanja na tvrđavi kninskoj. Tako su imali priliku da bar na trenutak pobegnu iz sivila u kom su bili. U tom momentu se rodila ideja da proba da upiše glumu. Nije imao nikakve ambicije, otišao je i upisao. To je bila klasa kninska, krajiška, tako se zvala, vanredna, gde ih je bilo sedmoro glumaca, tri muškarca i četiri devojke. Trebalo je da završe, vrate se dole i osnuju neki glumački ansambl da za prvu ruku postave pozorište i da se bave tim poslom.
Bio je stipendista Narodnog pozorišta “Sterija” iz Vršca, onda dugo zaposlen kao stalni član Malog pozorišta “Duško Radović”, dok je danas u stalnom ansamblu Beogradskog dramskog pozorišta. Iako iza sebe ima brojne uloge, svima je urezan u sećanje nakon uloge Koste Govoruše u seriji “Kosti” po scenariju Nikole Pejakovića u režiji Saše Hajdukovića. Dok se nije afirmisao kao glumac, radio je građevinske poslove.
Uzor mu je Slobodan – Cica Perović. Na televiziji se pojavio 2004. u epizodi serije “Lift”, a nakon toga ređale su se role u filmovima: “Guča”, “S. O. S. – Spasite naše duše”, “Život i smrt porno bande”, “Besa”, “Klip”, “Isceljenje”, “Teret”, “Bela vrana”, “Zaspanka za vojnike”, “Kralj Petar Prvi”… Glumio je i u serijama: “Grupa”, “Švindleri”, “Južni vetar”, “Tajne vinove loze”… Ostvario je uloge i u filmovima: “Otac”, “Dara iz Jasenovca”, “Jedini izlaz”…
Glumom se bavi isključivo zbog sebe.
– Ne bavim se ovim poslom da bih bio popularan. Srećan sam dok sam na sceni, kad napravim dobru predstavu, film, kad sam sa dobrom ekipom i iza kamere.
Na voli da priča o privatnom životu. Oženio se sa 24 godine. Ima ćerku Isidoru i sina Rastka, kome je ime dao po Rastku Lupuloviću, ocu Ilarionu.
– To je jedan od najboljih ljudi koje sam upoznao. Nije mi bilo čudno kada se zamonašio, on je tako čista duša da svako pred njim može samo da se postidi.
Obožava da provodi vreme u prirodi, to mu je, kaže, ventil.
