Godine 1956. u Francuskoj se pojavilo novo tajno društvo – Sionski Priorat. Pokretač društva bio je okultista i nekadašnji fašista.
Istorija tajnih društava prepuna je prevara i dezinformacija. Neke od ovih prevara su otkrivene, ali ne znamo koliko drugih postoji, kaže profesor Ričard B. Spens sa Univerziteta Ajdaho, autor čuvenog serijala Prava istorija tajnih društava.
Zloupotrebljavaju se istorijske činjenice u korist stvaranja pseudoistorije, a onda i osnivanje različitih društava na osnovu tih neutemeljenih tvrdnji.
Ko je osnivač Sionskog priorata?
Godine 1956. u Francuskoj se pojavilo novo tajno društvo. Pokretač društva bio je okultista i nekadašnji fašista: Pjer Plantard. Međutim u zvaničnoj papirologiji u vezi sa osnivanjem Prieuré de Sion ili Sionskog priorata nema njegovog imena – nije mogao da ga stavi na “osnivački list” jer je samo tri godine ranije bio osuđen za prevaru i falsifikovanje ezoterijskih diploma.
Bio je uključen i u mnoge druge sumnjive aktivnosti. Na primer, krajem tridesetih godina XX veka bio je povezan sa terorističkim tajnim društvom zvanim Kagul (La Cagoule ili Secret Committee of Revolutionary Action), i sa Sinarhijom, političkom zaverom za okupaciju Francuske.
1941. francuska policija u Višiju otkrila je da je Plantard bio šef društva koje se zvalo Francuska nacionalna obnova. Bilo je to malo desničarsko društvo sa samo tri člana pored Plantarda.
Godine 1942. Plantard je osnovao još jedno rodoljubivo bratstvo nazvano Alfa Galates, sa 50 članova koji su imali antimasonske i antisemitske stavove. Međutim, nisu uspeli da se dopadnu Nemcima koji su okupirali Francusku.
Sionski priorat: Novo tajno društvo
Stvaranje Priorata, 1956. godine, doživelo je mnogo veći uspeh u odnosu na prethodne pokušaje.
Uporište u svom novom društvu pronašao je u Prvom krstaškom ratu. Tvrdio je da obnavlja red koji je tada, u 11. veku osnovan, kao i da je prvi Veliki mastor Priorata bio prvi krstaški kralj Jerusalima – Godfrid Bujonski. Prema Plantardovoj istoriji, Godfrid Bujonski je društvo osnovao na Sionskoj gori u Kraljevini Jerusalim 1099. godine. Godfrid Bujosnki jeste bio prvi krstaški kralj Jerusalima, ali ne postoje nikakvi dokazi da je osnovao bilo kakvo tajno društvo.
Da bi dali kredibilitet izmišljenoj lozi, Plantard i njegov prijatelj, Filip de Čerisej (Philippe de Chérisey), morali su da stvore “nezavisne dokaze”. Oni tokom šezdesetih napravili i deponovali seriju lažnih dokumenata, od kojih je najpoznatija pod nazivom Dossiers Secrets d’Henri Lobineau (Tajni dosijei Henrija Lobineaua) u Nacionalnoj biblioteci Francuske u Parizu. Tokom iste decenije, Plantard je naredio de Čeriseju da falsifikuje dva srednjovekovna pergamenta. Ovi pergamenti su sadržali šifrovane poruke koje su se odnosile na Sionski priorat.
Prema njegovoj pseudoistoriji, ovaj red uspeo je da poveže sa Rozenkrojcerima i Vitezovima templarima – kao nekim od manifestacija njegovog reda, a tvrdio je i da su neke poznte ličnosti, poput Leonarda da Vinčija, Viktora Igoa i Kloda Debisija, bile Veliki masjtori Sionskog priorata.
Usvojio je i Et in Arcadia ego …, malo izmenjenu verziju latinskog izraza koji se pojavljuje kao naslov dve slike Nikolasa Pusena, kao moto njegove porodice i Sionskog priorata
Priorat je navodno postao uber-tajno društvo koje je stotinama godina stvaralo ili manipulisalo drugim tajnim društvima.
Koju tajnu je Priorat navodno čuvao?
Prema Prioratu, postoji sveta krvna loza koja potiče od Isusa i Marije Magdalene; krvna loza koja je opstala u venama evropskih kraljevskih porodica – jer se su se, prema negovoj istoriji, Isusovi potomci mešali sa Merovinzima, dinastijom franačkih kraljeva, koji su vladali Franačkom od 481. do 751. godine. Plantard i Priorat su imali za cilj da te navodne potomka vrate i postave kao vladare ujedinjene Evrope.
